نقد و بررسی بازی The Anacrusis؛ هیولاکشی خسته کننده

بازی The Anacrusis با این باور عرضه شد که بازی شوتر co-op یا به طور کلی بازی‌های این سبک به نوآوری نیاز دارند. در این زمینه کاملا با Stray Bombay، توسعه‌دهنده و ناشر بازی، موافقم هستم. تقریبا تمام بازی‌های این ژانر که پس از Left 4 Dead عرضه شده‌اند، از فرمول آن پیروی می‌کنند. The Anacrusis در همان نگاه اول بازی متفاوتی به نظر می‌رسد. شهرهای متروکه و مخروبه‌های عناوینی مثل Call of Duty Zombies یا Back 4 Blood جای خود را به محیط‌های رنگارنگ، براق و زنده می‌دهد. متاسفانه پس از تجربه‌ی نسخه‌ی Early Access بازی، به این باور رسیده‌ایم که این رنگ‌آمیزی جدید تنها نوآوری قابل توجه موجود در The Anacrusis است. در ادامه با گیم پالت همراه باشید.

نقد و بررسی بازی شوتر The Anacrusis

در The Anacrusis شما و دوستان در یک سفینه‌ی فضایی قرار دارید. در طراحی ظاهری این سفینه از آثار علمی-تخیلی دهه‌ی 60 الهام زیادی گرفته شده است. سلاح‌ها و مهمات در اتاق‌های امن این سفینه قرار دارند. هدف شما در بازی شوتر The Anacrusis مبارزه با دسته‌ای از هیولاها است که میان شما و هدف بعدی قرار دارند. پر واضح است که The Anacrusis از نظر گیم‌پلی از چه عناوینی الهام می‌گیرد. موسس استودیوی Stray Bombay پیش از این در Vavle حضور داشت و بر روی هر دو بازی Left 4 Dead کار کرده است. The Anacrusis ظاهر جدیدی دارد، اما هدف شما باز هم کشتن هزاران زامبی پیش از رسیدن به Checkpoint بعدی است.

بلافاصله پس از به پایان رساندن مرحله‌ی اول احساس خستگی کردم. استودیوی Stray Bombay به هر دلیلی تصمیم گرفت تا تمام کارت‌های خود را از همان اول رو کند. پس از به پایان رساندن این قسمت، هیچ المان جدیدی انتظار شما را نمی‌کشد. بیگانه‌های بخش نهائی، در مرحله‌ی اول در مقابل شما قرار می‌گیرند. به علاوه تنها سه سلاح ساده در دسترس شما هستند و تمام آن‌ها حس و حال یکسانی دارند. برخلاف Back 4 Blood و سری Call of Duty خبری از گان‌پلی جذاب و پرانرژی نیست. پس از رسیدن به مرحله‌ی دوم دیگر اهمیتی به انتخاب سلاح نمی‌دادم و این موارد برای یک بازی شوتر بسیار عجیب به نظر می‌رسد.

هیولاکشی خسته کننده

چرخه‌ی گیم‌پلی بازی The Anacrusis را در چند جمله می‌توان توصیف کرد. دسته‌ای هیولا ظاهر می‌شود، مقدار زیادی گلوله دریافت می‌کند و سپس ناپدید می‌شود. به نظرم بخش عمده‌ای از کمبودهای این بازی شوتر co-op را می‌توان گردن طراحی محیط‌های آن انداخت. محیط‌های بازی سراسر یکدست و تکراری هستند. بازی طرح جذابی برای هویت بصری خود دارد. با این حال این ایده توجه کافی را دریافت نکرده است. اتمسفری در این بازی وجود ندارد و همه چیز در The Anacrusis تقلبی به نظر می‌رسد.

در The Anacrusis خبری از داستان‌گویی به صورت سنتی هم نیست. هر اپیزود با یک کات‌سین کوتاه آغاز می‌شود و پس از آن بلافاصله وارد بازی خواهید شد. برای یک بازی شوتر co-op چنین انتخابی قابل قبول است. با این حال این یعنی بازی The Anacrusis فاقد شخصیت و هویت منحصر به فردی است که در بهترین‌های این ژانر پیدا می‌شود. خیلی زود از باز کردن درها و مواجه شدن با یک جعبه‌ی مهمات دیگر خسته خواهید شد. The Anacrusis کوچک‌ترین تلاشی برای داستان‌گویی محیطی هم نمی‌کند. در پایان بازی به من اعلام شد که بیش از چهار هزار هیولا را سلاخی کردم اما این آمار برای من معنایی نداشت.

The Anacrusis در حال حاضر در مرحله‌ی Early Access قرار دارد. این یعنی خبری از محتوای زیاد نیست. فعلا تنها سه مرحله در بازی وجود دارد. با این حال Stray Bombay معتقد است که ارزش تکرار بالا، یکی از نقاط قوت این بازی شوتر co-op است. باید با این ادعا مخالفت کنم. نوع چینش بیگانه‌ها در تکرار مراحل عوض می‌شود، اما طراحی خود بیگانه‌ها و سلاح‌ها آن قدر تکراری است که این تغییر احساس نشود. یک سری المان روگ‌لایت سبک هم در بازی یافت می‌شود. در هر اپیزود ایستگاه‌هایی برای ارتقا وجود دارند. البته این ارتقاها آن قدر ساده هستند که تغییری در گیم‌پلی ایجاد نکنند.

پس از به پایان رساندن بازی برای بار اول، تمایلی  نداشتم بار دیگر به آن بازگردم. با این حال برای هدف این نقد و بررسی این کار را کردم. تکرار بازی کمکی به بالا بردن کیفیت آن نمی‌کند. مشکلات فنی زیادی در بازی The Anacrusis وجود دارد. برخی از قسمت‌های سفینه انگار از سال 2005 و موتور Unreal Engine 5 قرض گرفته شده‌اند. تجربه‌ی بازی با یک RTX 2070 Super باعث نشد تا نرخ فریم بازی به لکنت نیفتد. تجربه‌ی بازی با هوش مصنوعی به عنوان همراه هم توصیه نمی‌شود. همراهان شما در این حالت دائما گیر در و دیوار می‌افتند. یک باگ عجیب و غریب هم باعث می‌شود تا رابط کاربری کاملا غیر قابل خواندن شود.

البته مواجه شدن با این باگ‌ها و مشکلات فنی برای یک بازی شوتر Early Access چندان دور از انتظار نیست. این احتمال وجود دارد که Stray Bombay بالاخره این مشکلات فنی را رفع کند. با این حال پس از آن چه خواهد شد؟ باز هم با یک شوتر co-op تکراری و نه چندان خلاقانه طرف هستیم. بازی The Anacrusis برای موفق شدن به هنگام عرضه‌ی نسخه‌ی نهائی، به خلاقیت بیشتری نیاز دارد. شخصیت‌ها که بخش مهمی از یک شوتر co-op هستند دائما چند خط دیالوگ را تکرار می‌کنند. عملا هیچ چیزی برای درگیر کردن شما در این بازی وجود ندارد.

سخن پایانی

بازی The Anacrusis به شما اجازه‌ی گشت و گذار در یک سفینه‌ی فضایی مملو از کلیشه‌های علمی-تخیلی را می‌دهد. محیط بازی یکی از نکات منحصر به فرد آن در مقایسه با سایر شوترهای co-op است. با این حال گیم‌پلی اساسی بازی خالی از هر گونه ایده‌ی جذاب یا نوآورانه است. گان‌پلی خسته‌کننده است و دشمنان هرگز تغییر نمی‌کنند. طراحی مراحل هم چیز خاصی برای ارائه ندارد. با توجه مشکلات فنی متعدد بازی در مرحله‌ی Early Access، پیشنهاد بازی شئتر The Anacrusis در حال حاضر کار دشواری است. شاید روزی فرا برسد که بازی The Anacrusis در حد و اندازه‌های بهترین‌های این ژانر قرار بگیرد. با این حال فعلا بازی‌های دیگر این ژانر را ترجیح می‌دهم.