تعطیلات موردنیاز پیتر پارکر از راه رسید و مایلز مورالس به عنوان مردعنکبوتی تازهکار باید جایگاه خودش را به عنوان ناجی شهر نیویورک تثبیت کند. این اتفاق با همکاری بازیکنان بازی Spider-Man: Miles Morales رخ خواهد داد و در این نقد و بررسی متوجه میشویم که بازی یادشده چقدر از انتظارات کاربران رایانههای شخصی را برآورده میکند. برای مطالعه ادامه مقاله با گیم پالت همراه باشید.
کمپانی سونی با شروع نسل نهم صنعت بازیهای ویدیویی و البته کنسولهای خانگی، تصمیم جدیدی گرفت. در این بین، قطعاً کاربران و طرفداران پلتفرم رایانههای شخصی بیشترین سود را از این تصمیم به دست آوردهاند. از دو سال گذشته تا امروز، بازیهای زیادی از مجموعه انحصاری پلیاستیشن با کیفیت بیشتری در پورتها برای رایانههای شخصی منتشر شد. از مهمترین آنها میتوانیم به عناوینی چون: Horizon Zero Dawn، Days Gone، Death Stranding، God of War و Uncharted: Legacy of Thieves Collection اشاره کنیم. حضور آنها روی پلتفرم یادشده نه تنها جالب، بلکه سرگرمکننده هم بود.
درست همین چند ماه پیش بود که برخلاف توییت استودیوی بازیسازی اینسومنیاک گیمز در سال ۲۰۱۹ مبنی بر عدم انتشار بازی Marvel’s Spider-Man 2018، این بازی برای رایانههای شخصی منتشر شد و در دسترس کاربران قرار گرفت تا بازیبازان رایانههای شخصی بتوانند در نقش هر شخصیت مثبت یا منفیای به عنوان فرشته نجات شهر نیویورک اقدام به تجربه بازی کنند (حتی در نقش عمه می!). اکنون نوبت آن رسیده که داستان پیرامون پیتر پارکر و دوستان او را فراموش کنید و به سراغ مردعنکبوتی سیاه جدید ما به اسم مایلز مورالس بروید.
از لحاظ نوآوری نباید منتظر هیچ چیز تازهای باشید. چراکه این محصول کاملاً شبیه به همان بازی است که دو سال پیش برای کنسولهای پلیاستیشن ۴ و پلیاستیشن ۵ در دسترس قرار گرفت. اما برای تکمیل کردن مسیر مردعنکبوتیهای محبوب ما و البته آماده شدن برای تجربه بازی Marvel’s Spider-Man 2، بهتر است که نیم نگاه جدی به نقد و بررسی بازی Spider-Man: Miles Morales داشته باشید که درهای جدیدی از سرگرمی را در این مجموعه باز کرده است.
مانند بسیاری از بازیهای منتشر شده پلیاستیشن روی رایانههای شخصی، بازی Spider-Man: Miles Morales با بهترین کیفیت ممکن برای کاربران این پلتفرم منتشر شد تا آنها بدون هیچ مشکل اضافهای بتوانند از تجربه ادامه داستان Spider-Man 2018 لذت ببرند. همین ابتدا میخواهم از لحاظ شاکله فنی با شما صحبت کنم که واقعاً یکی از بهترین پورتهای رایانههای شخصی را تجربه کردهام که هیچ مشکلی اضافه یا غیر قابل حلی را نداشت. اینطور بگویم که من بازی Spider-Man: Miles Morales را روی رایانه شخصی با چنین مشخصاتی تجربه کردهام:
پردازنده: Ryzen 5 3600
کارت گرافیکی: Nvidia GeForce RTX 3060 Ti
رم: ۳۲ گیگابایت به همراه یک SATA SSD
در اکثر زمانهایی که صرف این محصول کردم، میتوانستم از نرخ ۱۰۰ فریم بر ثانیه استفاده کنم و با تصویری کاملاً نرم از هرآنچیزی که تجربه میکردهام، لذت ببرم که من را درست به زمان اولین تجربه از بازی Spider-Man 2018 در چندماه پیش برد. برای کاربران رایانههای شخصی همیشه تنظیمات سالم زیادی وجود دارد که بخواهند با تغییرات آنها، بهترین نتیجه در زمینه فنی را بر اساس مشخصات سختافزاری به دست بیاورند. تنظیمات گرافیکی و فنی در این بازی شامل ریزترین جزئیات میشود؛ به طور مثال شما میتوانید سطحیترین تنظیمات مثل وضوح، عمق دید میدان و تاری محیط تا تنظیمات سنگینتری مثل DLSS و رهگیری پرتوهای نوری را به دلخواه عوض کنید.
نقد و بررسی این بازی بر اساس نسخه رایانههای شخصی انجام شده است
بازی Spider-Man: Miles Morales مانند برادر بزرگترش به خوبی با کنترلرهای استیم همخوانی دارد. این موضوع را میتوان اینطور تصور کرد که تیم پورتکننده، محصول را بهگونهای تولید کردهاند که با کنسول دستی و البته محبوب استیم دک سازگاری داشته باشد. درحالیکه هنوز اطلاعات دقیقی از عملکرد این بازی در آن پلتفرم نداریم و نمیدانیم که چه شرایطی دارد، اما شواهد حاکی از آن است که مخاطبان این کنسول حتماً از تجربه نرم و روان چنین محصولی لذت خواهند برد.
حالا، با تمام صحبتهایی که پیرامون اجرای خوب این بازی داشتهایم؛ اجازه دهید به سراغ اصل مطلب بروم و بیشتر در خصوص اینکه این بازی چقدر میتواند برای کاربران رایانههای شخصی سرگرمکننده باشد، صحبت کنم. وقتی بازی Spider-Man: Miles Morales را بعد از به پایان رساندن بازی Marvel’s Spider-Man 2018 به پایان میرسانید، فوراً به این نکته پی خواهید برد که عملاً با یک بازی تکراری طرف هستید تا انقلابی!
استودیوی بازیسازی اینسومنیاک گیمز به جای ایجاد تغییرات گسترده و اساسی در گیمپلی، آن هم ظرف ۲ سال بعد از انتشار نسخه اول، تصمیم گرفت که تا پایههایی که به واسطه این مجموعه برای یک بازی ابرقهرمانی ساخته بود را از نو ترمیم کند. همه چیز از تار زدن گرفته تا مبارزات و موارد دیگر هم بیشتر تکمیل کننده ایدهپردازیهای تیم توسعهدهنده است تا آنکه یک نوآوری تازه در آنها مشاهده کنیم.
به هر حال این موضوع به آن معنی نیست که بازی Spider-Man: Miles Morales صرفاً لباسی تکراری از بازی Marvel’s Spider-Man 2018 پوشیده و فقط میخواهد تا بازیکنان را بدوشد. جدا از داستانی که در این بازی روایت میشود و بعداً راجع به آن صحبت خواهم کرد، مایلز مورالس به عنوان یک شخصیتی بود که همه بازیکنان بازی اول با او به خوبی آشنا شدهاند و در برخی از مراحل هم کنترلش را به دست گرفتهاند.
مایلز در لباس مردعنکبوتی قدرتهای ونومگونه جدیدی دارد که بزرگترین نقش در این بازی را ایفاء میکند. ونوم پاور اساساً نسخهای متمرکزتر از لباسهای پیتر پارکر در بازی Marvel’s Spider-Man 2018 است که قدرتهای بیشتری دارد و میتواند در برخی از موارد، تواناییهای شفابخش خودش را به رخ مخاطب بکشاند. البته بر خلاف بازی اول، تنوع قدرتها تا حدودی کاهش پیدا کرده است، اما در عوض، چیزی که اکنون به دست میآوریم یک تجربه رزمی متمرکزتر با رویارویی وسیعتر در مقابل دشمنانی خواهد بود که برایتان نوآوری خواهد داشت.
بگذارید به طور کلی اینطور با شما صحبت کنم که اگر بازی Marvel’s Spider-Man 2018 را به صورت کامل تجربه کرده باشید، قطعاً میدانید که در بازی Spider-Man: Miles Morales باید به دنبال چه چیزی باشید.
واقعاً بزرگترین تغییری که در این بازی میتوانید مشاهده کنید، در بخش داستانی و روایت است. مایلز مورالس از آنجایی یک بازی کوتاهتر است و انصافاً باید این حق را بهش بدهیم چون نسخه فرعی از یک بازی بزرگتر محسوب میشود. یعنی برای تمام کردن این بازی حدود ۷ الی ۸ ساعت زمان نیاز دارید. در صورتیکه نسخه قبلی به ۱۷-۱۸ ساعت زمان برای تکمیل شدن نیاز داشت. Spider-Man: Miles Morales طرحی را روایت میکند که اگرچه به بزرگی داستان نسخه قبلی نیست، اما مطمئناً تمرکز بیشتری در بخش روایی دارد.
به جای اینکه بازیکنان روی نجات شهر نیویورک تمرکز کنند، باید به روابط خودشان با سایر شخصیتها و نکات جزئیات دیگری توجه داشته باشند. مایلز اکنون به عنوان یک ناجی باید بر نجات محلهای که او را «خانه» مینامد تمرکز کند. طبیعتاً شاکله داستان به گونهای است که شما را به سراسر شهرهای موجود در بازی خواهد برد. در این بازی تا حد زیادی باید به تعامل با سایر افراد بپردازید که بعضی از آنها برای شخصیت هارلم کار میکنند و هیچ کسی هم قرار نیست که بر جهان حکومت کرده یا کره زمین را نابود که که علیه آنها قیام کنید.
سوال اصلی اینجا است که آیا داستان بازی Spider-Man: Miles Morales به اندازهای که معمولاً در رسانههای ابرقهرمانی دیگر میبینید، بزرگ به نظر میرسد؟ نه، ولی با این حال به لطف سرعت بالا و قدرت عجیبی که مایلز دارد، حداقل در بخش مبارزات و گیمپلی با یک محصول لذتبخشتری روبهرو میشویم.
بیایید که ستارگان واقعی بازی Spider-Man: Miles Morales و شخصیتهای دوستداشتنی آن را فراموش نکنیم. در همان ابتدا، محتوای بازی روی این موضوع تمرکز دارند که شما باید زمان زیادی را با شخصیت اصلی سپری کنید و بعد از آن در برخی از مبارزات در کنار پیتر پارکر باشید و سپس به صرف شام کریسمس در کنار مادر، دو دوست صمیمی خود و عمویتان بپردازید. همانطور که گفتم، بازی Spider-Man: Miles Morales تأکید زیادی بر روابط اجتماعی مایلز مورالس و به طبع خود شما دارد که از همان مراحل ابتدایی داستان، این موضوع را به شما گوشزد میکند.
با اینکه همیشه بازی Marvel’s Spider-Man 2018 یک داستان حماسی را روایت میکند که واقعاً کشمکشهای زندگی در غالب شخصیت پیتر پارکر و مردعنکبونی (به عنوان ناجی شهر نیویورک) را به نمایش میگذارد، بازی Spider-Man: Miles Morales داستانی خصوصیتر از زندگی یک ابرقهرمان تازهکار را روایت خواهد کرد.
به عنوان آخرین مورد از این بازی، واقعاً نمیتوانم در خصوص موسیقیهای موجود در بطن گیمپلی را بررسی کنم. تقریباً به هر شکل ممکنی، موسیقی بازی Spider-Man: Miles Morales یک سرو گردن از بازی Marvel’s Spider-Man 2018 پایینتر است. در حال حاضر ممکن است برای بسیاری از شما دوستانی که به مطالعه این نقد و بررسی پرداختهاید، چنین صحبتی تعجب آور باشد. اما من شخصاً از شندین موسیقیهای ارکسترال بسیار ملایم و کسل کننده که به زودی هم فراموششان میکنم، همیشه دوری کردهام.
بازی Spider-Man: Miles Morales هنوز هم موسیقیهای متن باشکوه در لحظات مناسبی را دارد. ولی بیشتر اوقات، آهنگهای خارج از گودی را میشنوید که اصلاً با ساختار آن چیزی که در حال تجربهاش هستید، همخوانی ندارد. به طور جدی، فقط اضافه کردن چند بیت واقعاً خوب میتواند به طرز شگفتانگیزی در ایجاد یک موسیقی به یادماندنی کمک کند.
سخن پایانی:
مجموعاً، بازی Spider-Man: Miles Morales یک بازی فوقالعاده است. اما وقتی نسبت به نسخه قبلی آن را تجربه و مقایسه میکنید (مخصوصاً در رایانههای شخصی)، مایلز مورالس حتی بهتر هم به نظر میرسد. مطمئناً این بازی کار جدیدی انجام نمیدهد یا ویژگی جدیدی را نمایش نمیدهد. اما همانطور که در ابتدای این نقد و بررسی هم گفتم، محصول موردنظر ما به خوبی توانست تا تمام ایدههای تیم سازنده در زمینه مبارزات و گیمپلی را ارائه کند.
آخرین ساخته استودیوی بازیسازی اینسومنیاک گیمز یک داستانی کاملاً کوتاه، ولی خارقالعاده دارد تا شکاف بین مردعنکبوتی قبلی و البته بازی Marvel’s Spider-Man 2 که قرار است در سال آینده منتشر شود را پر کند. در عین حال، با شخصیت رنگین پوستی آشنا میشوید که یک قهرمان تازه وارد دوستداشتنی، مرد خانواده و یک رفیق به تمام معنا است که اولویتش تأمین امنیت جایی خواهد بود که آن را «خانه» صدا میکند.
مایلز راه طولانی در پیش دارد تا بخواهد به یکی از بزرگترین ابرقهرمانان دنیای مارول تبدیل شود. او هنوز آنقدر آماده نیست که در حد پیتر پارکر، یک جامعه به او اعتماد کنند. به هر حال او در این بازی خودش را به ما اثبات کرد و نشان داد برای به دست آوردن چیزهای بزرگتر در آینده، مشتاقانه به دنبال تکیمل همه چالشها میگردد. در نسخه بعدی، قطعاً شگفتیهای بیشتری از این شخصیت خواهیم دید و متوجه میشویم که پیتر پارکر به عنوان یک مربی و استاد، چگونه در امر تربیت کردن این عنکبوت سیاه موفق عمل کرده است.
نقد و بررسی
بازی Spider-Man: Miles Morales
بازی Spider-Man: Miles Morales در نقش یک بازی کوتاه و مفصل شده از بازی اصلی نمایان شده که دوست ندارد مفاهیم رادیکالی جدیدی را ارائه کند و در عوض میخواهد بازیکنان در نمونه کوچکتر شده شهر نیویورک، نه تنها با مایلز بیشتر آشنا شوند، بلکه روابط نزدیکی را هم با سایر شخصیتها به دست آورند.
مثبت
- داستان کوتاه و مختصر
- گیم پلی سرگرم کننده
- پورت عالی برای رایانههای شخصی
منفی
- نوآوریهای جدیدی را به مخاطبان ارائه نمیکند