نقد و بررسی بازی The Last of Us Part II Remastered

همین چند وقت پیش بود که ناتی داگ در جریان اقدامی قابل انتظار، دست به معرفی ورژنی ریمستر شده از بازی لست آف آس ۲ زد. مدت زیادی از این معرفی نگذشته بود که شاهد عرضه موفقیت‌آمیز عنوان و واکنش مثبت منتقدان نسبت به آن بودیم. همین عامل بهانه‌ای شد که امروز به بررسی نسخه نسل نهمی Last of Us 2 بپردازیم. پس با من و رسانه خبری تحلیلی گیم پالت همراه باشید.

روند کار به این صورت است که در طی بررسی خود، از موضوعات متعددی بحث خواهیم کرد و پس از تحلیل‌های متعدد و موشکافانه، به این سوال نهایی و اساسی جواب خواهیم داد که دقیقا ریمستر قسمت دوم بازی لست آف آس، چقدر پیشرفت کرده است. چه قسمت‌‌هایی به بازی افزوده شده‌اند. کم و کیف این بخش‌های جدید در چه سطحی قرار دارد، پیشرفت‌های موجود در کدام زمینه‌ها اعمال شده‌اند و درنهایت اینکه با وجود همه این موارد، آیا لیست تغییرات نسخه ریمسترشده به قدر کافی جذاب و قانع‌کننده هستند که ارزش خرید این ریمستر با قیمت ۷۰ دلاری را توجیه کنند یا خیر.

لازم به ذکر است، از آن جایی که در این نوشتار، قصد بررسی نسخه ریمسترد Last of Us 2 را داریم و نه خود بازی اصلی. در نتیجه در طی مقاله خود، بیشتر روی جوانب جدید و ارتقایافته اثر تمرکز خواهیم کرد. به همین جهت نقاط ضعف و قوت قدیمی را به صورت اجمالی و خلاصه‌وار ذکر خواهیم کرد و بیشتر به نکات و مودهای تازه اضافه‌شده در بازی لست آف آس ۲، خواهیم پرداخت.

کماکان بی‌نظیر، هم‌‎چنان تاثیرگذار و کامل‌تر از همیشه!

در زمینه داستانی با تجربه‌ای ثابت و کماکان باکیفیت طرف هستیم. تقارن، دقت در پرداخت جزئیات داستانی، نمادپردازی‌های قوی و رویکرد روایی هدف‌مند ناتی داگ در زمان ساخت Last of Us 2 منجر به خلق یک شاهکار و عنوان تراز اول داستانی شده بود. داستان بازی لست آف آس ۲ جدای از کیفیت بالا در تمام بخش‌ها از جمله شخصیت‌پردازی و روایت، حتی توان تأثیرگذاری گسترده روی سایر بازی‌های پس از خود و جریان‌سازی بزرگی را داشت. این اثر با جسارت، خلاقیت و ساختارشکنی خود در زمینه قصه‌گویی شناخته می‌شود.

قصه‌ای که اگر پاره‌ای از حفره‌ها و نقص‌های ریز داستانی نبود، امروز شاید حتی می‌توانستیم از آن به‌عنوان یکی از 20 داستان برتر در تاریخ ویدئو گیم نام ببریم. این کیفیت بی‌بدیل هم‌چنان در نسخه ریمسترد درست مثل قبل حفظ شده و ارائه می‌شود. از حیث داستانی نکته و محتوای ویژه و تازه‌ای به بازی لست آف آس ۲ اضافه نشده که بخواهیم درخصوص آن به تفضیل صحبت کنیم. اما با این وجود، اضافه شدن مراحل کوتاه Lost Levels، باعث شده تا با بخش‌هایی حذف شده از برخی قسمت‌های داستان آشنا شویم. این مورد باعث شده تا بیشتر یا بینش سازندگان در مورد برخی بخش‌های اثر خود، آشنا بشویم.

برای مثال یکی از این مراحل که نزدیک به ده دقیقه طول می‌کشد، ما را به محوطه‌ای نزدیک به سالن در شب پارتی جکسون می‌برد، جایی که الی در منطقه پیرامون ساختمان، گشت و گذار می‌کند و از سرگرمی‌های مراسم، لذت می‌برد. در این میان و بین انبوه جمعیت، گروهی از کودکان را شاهد هستیم که در حال انجام دادن یک بازی عجیب هستند‌. بازی که در آن یکی از بچه‌ها ادای یک کلیکر را در می‌آورد و بچه‌های دیگر باید فرار کنند. اگر هر یک از آن‌ها به دام کلیکر بیفتد، خواهد باخت. این سکانس کوتاه حذف‌شده به‌زیبایی نشان می‌دهد که چگونه تروما و آسیب وارد شده به این کودکان در چنین جهان آخرالزمانی و تاریکی، روی روح و روان و روتین زندگی آن‌ها تاثیر گذاشته است.

تاثیری که حتی خود را روی بازی‌‌های آن‌ها نیز نشان می‌دهد. از آن سو در یکی دیگر از این مراحل، الی به درون فاضلاب و زیرزمینی متروکه در سیاتل پرتاب می‌شود. ما در طی مسیر خود برای پیدا کردن راه خروج از این Sewer، در مواقعی خاص با برخی سکانس‌ها از لحظه مرگ جوئل مواجه می‌شویم. لحظاتی که به‌زیبایی تاثیرات ضربه تروماتیکی که مرگ جوئل بر الی وارد کرده است را به تصویر می‌کشند.

درواقع، می‌توان گفت که گرچه این سکانس‌ها از نسخه نهایی بازی لست آف آس ۲ حذف شده‌اند اما تجربه آن‌ها علی‌رغم اینکه در حالت اولیه خود قرار دارند و ماه‌ها با کامل شدن فاصله دارند، به‌خوبی باعث می‌شود تا بیشتر به عمق فاجعه و تاثیری که این رویداد روی الی داشته است، پی ببریم. همین عامل به نوبه خود باعث ایجاد همذات‌پنداری بیشتر و درک بهتر جبهه‌گیری‌ها، تصمیمات و انگیزه‌های الی و حتی سایر کاراکترهای مکمل می‌شود. مرحله دیگری نیز با رویکردی مشابه به همین Level، به مسئله بازنمایی آسیب هیستریک الی از این واقعه و ترس‌های او مربوط می‌شود.

مرحله‌ای که به شکار یک گراز وحشی اختصاص دارد، موردی که البته به‌نوعی متفاوت و در قالب خاطره‌ای ثبت شده در یکی از صفحات Journal الی به نسخه نهایی نیز راه یافته بود. از این رو می‌توان گفت که گرچه مود No Return عملا فاقد هیچ حالت و پیش‌زمینه داستانی است و چیزی به روایت اثر نمی‌افزاید. اما همین چند مرحله ناقص حذف شده از بازی، به زیبایی کمک می‌کنند تا برخی از تم‌های داستان بازی لست آف آس ۲ برای مخاطب برجسته‌تر شوند و او بیشتر با گروهی از مفاهیم و نیز احساسات برخی کاراکترها، ارتباط برقرار کند.

از این رو می‌توان گفت که شاهد استفاده دو سویه و مناسبی از بخش Lost Levels در زمینه داستان و گیم‌پلی هستیم. موردی که تاحدی جور نبود محتوای داستانی تازه یا DLC جدید را می‌کشد. از این نظر هم‌چنان با یک تجربه داستانی غنی مواجه هستیم که به لطف حضور این مراحل گمشده، تاحدی گیراتر از قبل نیز شده است.

محتوای جدید و جذابی که مشخصا ار متریال‌های بلااستفاده و پسماندهای ناتی داگ، سرهم‌بندی شده است!

در ساحت گیم‌پلی نیز با ارتقا و تغییر عظیمی مواجه نیستیم. تجربه کلی اندکی روان‌تر از قبل شده است ولی کلیت جوانب مختلف گیم‌پلی و حتی مبارزات، ثابت است. گان‌پلی چندان بهتر نشده و درمجموع شاهد تجربه کلی یکسانی هستیم. موردی که در حین تحلیل گرافیک و جلوه‌های بصری، بیشتر به آن خواهیم پرداخت. با توجه به این موارد، می‌توان مهم‌ترین تغییر و برتری گیم‌پلی نسخه ریمستر شده بازی لست آف آس ۲  را اضافه شدن بخش No Return و Lost Levels بدانیم. دو قسمتی که به‌عنوان محتوای جدید بازی، بخش اعظم تحلیل ما از ساحت گیم‌پلی را به خود اختصاص خواهند داد.

Lost Levels

مراحل گمشده در بازی لست آف آس ۲ شامل سه مرحله کوتاه می‌شود که سرجمع و در کنار یکدیگر، چیزی کمتر از یک ساعت به مدت زمان گیم‌پلی کلی اثر می‌افزایند. یکی از این مراحل به کل فاقد صداگذاری است و دو مرحله دیگر در لحظاتی شامل جزئیات بسیار پایین و کمبودهای جدی بصری و سمعی می‌شوند. دلیل این امر نیز مشخص است و به این واقعیت برمی‌گردد که همه این بخش‌ها قبل از راه یافتن به مرحله نهایی تولید از اثر حذف شده‌اند. در نتیجه کار روی آن‌ها ناتمام مانده و در درجات مختلفی از ناقص بودن قرار دارند.

به‌شکلی که برخی در مرحله بتا قرار دارند و برخی حتی شبیه به دموی بخش پری آلفا به نظر می‌رسند. از این رو می‌توان گفت که تجربه این بخش‌ها از نظر گیم‌پلی لذت خاصی ندارد اما از حیث داستانی، آشنایی با رویکرد سازنده‌ها و روند رشد و تکامل بازی، مفید می‌باشند‌. هم‌چنین این مراحل تصویری کلی از یک بازی در زمانی که ماه‌ها با زمان عرضه خود فاصله دارد، به دست می‌دهند. از آن سو از حیث داستانی هم، همان‌طور که با دقت بررسی شد، تجربه این بخش‌ها خالی از لطف نیست.

البته می‌توان گفت که تجربه کلی که ناتی داگ با Last of Us 2 به دست داده بود، به‌خودی خود کامل بود. به‌گونه‌ای که نیازی آن‌چنانی به افزوده شدن این بخش نبود‌. گویی این حس به مخاطب القا می‌شود که ناتی داگ صرفا می‌خواست با قزار دادن چند مرحله حذف شده و محتوایی که روی دستشان مانده بوذ، به هر طریقی شده قیمت 70 دلاری بازی خود را توجیه کنند. البته با وجود همه این موارد و کوتاه بودن Lost Levels، هم‌چنان تجربه این بخش بزای گروهی از مخاطبان و طرفداران سفت و سخت عنوان، خالی از لطف نخواهد بود.

No Return

بخش نو ریترن یا بی‌بازگشت، درواقع یک حالت روگ لایک است که در آن مخاطبان در برخی از محیط‌ها و استیج‌های موجود و انتخاب شده از بخش داستانی بازی، در برابر موج‌هایی از دشمنان در جریان یک انکانتر، مقاومت می‌کنند. نو ریترن را می‌توان مهم‌ترین و بزرگ‌ترین قسمت اضافه شده به محتوای نسخه ریمستر شده عنوان Last Of Us 2 دانست. اما سوال اصلی این است که آیا این بخش کیفیت و گیرایی لازم را دارد یا نه، سوالی مهم که در ادامه به آن پاسخ خواهیم داد.

نو ریترن خوش‌بختانه یا بدبختانه بیش از هر چیزی، شبیه به یک نسخه اولیه از آنچه که ناتی داگ برای بخش آنلاین قسمت دوم آخرین ما در ذهن داشته، به نظر می‌رسد. گویی حال که بخش آنلاین کنسل شده، سازندگان خواسته‌‌اند تا با طرح‌های کلی خود برای حالت آنلاین و اعمال یک سری تغییرات روی آن‌ها، یک بخش روگ لایک تک نفره بسازند. یک حالت بازی جدید که هم تاحدی جای چیزی مثل بخش مرسنریز فرانچایز رزیدنت ایول را برای Last of Us 2 پر بکند و هم توان سرگرم کردن کاربر را برای ساعاتی نامحدود و به مراتب طولانی‌تر داشته باشد.

خبر خوب اینکه به علت رعایت پاره‌ای از نکات، سازندگان به‌خوبی در این امر و هدف موفق شده‌اند. موفقیتی که حتی با وجود این واقعیت که بخش نو ریترن بیشتر شبیه یک دمو از آن چیزی است که بخش آنلاین بازی لست آف آس ۲ می‌باید می‌بود، نیز رنگ نمی‌بازد. حتی اگر ناتی داگ خواسته باشد از یک سری استیج و محتوا که روی دستش مانده بود نیز در قالبی متفاوت استفاده کند و برچسب قیمت بازی ظاهرا جدید خود را توجیه کند، حداقل این عمل را به شکل حرفه‌ای و با موفقیت به انجام رسانده است.

به‌گونه‌ای که درواقع می‌توان کفت که اعضای استودیو سازنده با هوش‌مندی، موفق شده‌اند که با اتخاذ تصمیمات درست و با کم‌ترین هزینه و زمان ممکن، یک مود جدید پایان‌ناپذیر و جذاب بسازند و به بازی خود اضافه نمایند.

تصمیم سخت، برآورد ارزش خرید با توجه به محتویات جدید

بیایید تا منظور خود را از رعایت هوش‌مندانه و درست یک سری نکات، بهتر تبیین کنیم. برای مثال در بخش نو ریترن ما شاهد حضور ۱۰ کاراکتر قابل بازی جذاب و متفاوت هستیم. هر یک از این کاراکترها، قابلیت‌های منحصر به فرد خود را دارند. درواقع کلاس یا به عبارتی سبک مبارزه هر کدام از این شخصیت‌ها و نیز سلاح‌هایی که توان استفاده از آن را دارند، به کلی با یکدیگر متفاوت است.

برای مثال تامی با کلت و اسنایپر می‌جنگد و الی از پیستول و کوکتل مولوتوف استفاده می‌کند. هر کدام از این کاراکترها برخی توانایی‌ها و محدودیت‌های ویژه دارند و استاد شدن در بازی با هر کدام از آن‌ها، نیاز به چیدن استراتژی‌های متفاوتی دارد. البته نباید از حق گذشت که طراحی ظاهری این شخصیت‌های قابل بازی در مود نو ریترن هم با جزئیات بالا و به‌زیبایی صورت گرفته است.

تجربه بازی کردن در نقش شخصیت‌های گوناگون و محبوب بازی لست آف آس ۲ خود به قدر کافی هیجان‌انگیز است. اما تنها نکنه هوش‌مندانه این مود مربوط به این عامل نمی‌شود. عامل موثر دوم این است که در ابتدا تنها دو کاراکتر Abby و Ellie در دسترس هستند و تعداد استیج‌ها و محیط‌های انکانترها و نیز باس فایت‌های موجود، شدیدا محدود است. درواقع شما با کامل کردن تعداد معینی از Encounter‌ها با هر یک از شخصیت‌های قابل بازی در جریان یک Run، این آپشن‌ها و کاراکترهای جدید را آنلاک می‌کنید.

به‌شکلی که سازندگان با هوش‌مندی کاری کرده‌اند که حتی اگر مخاطب اندک علاقه‌ای به این بخش نشان دهد، او را برای چندین ساعت سرگرم کرده و پای اثر خود نگه دارند. به‌گونه‌ای که شما حتی اگر بخواهید تنها تا آزاد کردن تک‌تک کاراکترهای موجود نیز به بازی ادامه دهید، باز چیزی بین ۴ تا ۱۰ ساعت سرگرم خواهید شد.

شاهد باس‌ها، سلاح‌ها، دشمنان و محیط‌های جدیدی در این بخش نیستیم و تقریبا تمام محتوا و مواد اولیه آن از محتوای کمپین داستانی انتخاب و برداشته شده است. اما استفاده سازندگان از همین متریال‌های تکراری برای خلق یک مود روگ لایک جذاب و اعتیادآور، ستودنی است. درواقع آن‌ها با حداقل هزینه‌، چندین و چند نوع و مود بازی خاص و انواع Encounter‌های جذاب خلق کرده‌اند که به لطف سیستم پاداش‌دهی معقول اثر، می‌تواند فن‌های آثار روگ لایک را مدت‌ها سرگرم کند.

در مورد کلیت این مود، به بیان بهتر، می‌توان شرح داد که شما در بخش نو ریترن، Run‌های متعدد و رندومی را به پایان می‌رسانید. در هر یک از ران‌ها شاهد تعداد مشخصی انکانتر و در هر انکانتر شاهد یک سری مود بازی و قواعد متفاوت هستیم. ممکن است در یک نمونه، در برابر سه موج از دشمنان مقاومت کنیم و آن‌ها را از بین ببریم و در مود و انکانتری دیگر، صرفا تا انتهای مدت زمان نمایش داده شده روی صفحه، زنده بمانیم. از این رو شاهد چندین حالت بازی مختلف در جریان این Encounter‌ها و تنوعی مناسب در این بخش هستیم.

جدای از بخش نو ریترن، محتوای جدیدی که به نسخه ریمسترشده اضافه شده است، مستند Grounded 2 است که به مراحل و پشت پرده ساخت اثر می‌پردازد. حضور رایگان این مستند یک ساعت و پنجاه دقیقه‌ای، قطعا برای فن‌های دوآتشه سری یا کسانی که مستند قسمت اول را دیده بودند و یا از تماشای پشت صحنه مراحل ساخت یکی از جسورانه‌ترین و مهم‌ترین عناوین ویدئو گیمی دهه اخیر لذت می‌برند، بسیار جذاب خواهد بود.

درواقع نوع روایت و نشان دادن بخش‌های مختلف مستند ساخت بازی لست آف آس ۲ و لحن صمیمانه سازندگان در طی لحظات آن، کاری کرده که هم‌چنان شاهد یک نمایش جذاب از پشت صحنه ساخت اثر باشیم که ما را بیشتر با دغدغه‌ها، بینش‌ها و چالش‌های سازندگان در مراحل ساخت یک عنوان فاخر، آشنا می‌کند.

با وجود همه موارد ذکر شده، می‌توان نتیجه گرفت که درمجموع شاهد تجربه گیم‌پلی ثابت و مشابهی هستیم. پاره‌ای محتوای جدید به بازی افزوده شده‌اند که البته همگی بیشتر حس و حال یک پکیج دم دستی را می‌دهند که برای اقناع مخاطب، در مدتی کوتاه، سرهم‌بندی شده است. اما با این وجود، بخش‌های جدید نام‌برده، جذابیت‌های خود را نیز دارند و از این نظر ارزش خرید اثر باتوجه به این نکات، به‌شدت به بینش، سلایق و انتظارات هر مخاطب از گیم‌پلی این نسخه ریمسترشده، وابسته است.

همان شاهکار سمعی، بدون کوچک‌ترین تغییر…

در زمینه سمعی اما شاهد تجربه‌ای کاملا همانند با نسخه اصلی هستیم. حتی می‌توان گفت که کوچک‌ترین تغییری در زمینه موسیقی یا صداپیشگی، صورت نگرفته است. بخش صداگذاری هم به همین منوال است و تنها چند باگ ریز سمعی بنا بر ادعای سازندگان برطرف شده است. از این رو دقیقا با همان تجربه صوتی درجه یک و کم‌نقص پیشین در تمام بخش‌ها، مواجه هستیم.

البته ظاهرا در این نسخه عمق صداها و کم و کیف پشتیبانی اثر از تجربه سمعی سه بعدی، تاحدی بهبود و ارتقا پیدا کرده است. البته من به‌شخصه در طی تجربه خود شاهد چنین ترقی ملموس و تجربه‌ای نو نبودم. اما به هر حال چنین ادعایی از سوی سازندگان مطرح شده بود حتی با اینکه شاید نیازی به آن نبود.

با توجه به همه نکات بالا و این واقعیت که تغییر مهم و ملموسی در زمینه موسیقی، صداپیشگی و صداگذاری در نسخه ریمسترشده عنوان Last of Us 2 لحاظ نشده است. پس بیش از این زمان و حوصله خود و شما را به بررسی این بخش اختصاص نمی‌دهیم و به جای آن، درباره تغییرات گرافیکی و بصری این نسخه نسبت به ورژن اولیه و اصلی، در ادامه حرف خواهیم زد.

تنها چیزی که می‌توان گفت این است که حتی اگر ناتی داگ کم‌کاری کرده و کار خاصی نکرده باشد، باز کیفیت صوتی اثر در تمام بخش‌ها به‌قدری بالا هست که هنوز هم پس از چند سال، یک شاهکار و عنوانی کاملا نسل نهمی تلقی شود. به‌شکلی که از این نقطه دید با عنوانی خارق‌العاده، مواجه هستیم. درنتیجه ایراد خاصی به این بخش وارد نیست. گرچه اصولاً به تغییرات عمیق و گسترده، اصلا نیازی هم نبود.

پیشرفت‌های ناملموس و جزئی اما کیفیت و انسجام کلی، چشم‌نواز حتی پس از چهار سال…

در ساحت گرافیکی شاهد تجربه‌ی مناسب و باکیفیتی هستیم. اما حقیقتا پیشرفت‌هایی که ناتی داگ وعده آن را داده بود و انتظارشان را داشتیم، تا حد بسیار زیادی ناملموس هستند. درواقع از لحاظ فنی با تجربه‌ای مشابه با نسخه اصلی طرف هستیم که از ثبات مناسبی برخوردار است. اما از آن سمت هنوز شاهد یک مود بازی 4K و هم‌زمان 60 بر ثانیه نیستیم.

جای خالی این مورد شدیدا در بازی لست آف آس ۲  احساس می‌شود و اینکه مجددا باید مثل ورژن PS4 بین مود 30 فریم و 4K و یا 60 فریم و 1440p انتخاب کنیم، آن هم در نسخه نسل نهمی عنوانی که در گذشته نیز دقیقا همان پرفورمنس را ارائه می‌داد، ناامیدکننده است و توی ذوق می‌زند. استفاده از قابلیت‌های نسل نهم هم تعریفی ندارد. جدای از لودینگ به مراتب سریع‌تر، رشد گرافیکی و خصوصا استفاده از ویژگی‌های منحصر به فرد دوال سنس، به‌خوبی انجام نگرفته است.

گان‌پلی و سیستم مبارزات بازی لست آف آس ۲  علی‌رغم انیمیشن‌های جذاب، تنوع سلاح‌ها و کیفیت بالای خود، تجربه‌ای بسیار نزدیک به نسخه اصلی را ارائه می‌دهد و در عناوینی چون Cyberpunk 2077 اژ توانایی‌های دوال سنس در ملموس‌تر کردن مبارزات، استفاده بسیار بهتری صورت گرفته بود. در اصل بهره‌بری ناتی داگ از این ویژگی‌ها بسیار جزئی و محدود است و شاهد پیشرفت خاصی نیستیم. از این رو شاهد پتانسیل سوخته‌‌ی بزرگی در این زمینه هستیم.

در خصوص جلوه‌های بصری و هنری، قضیه دقیقا به همین منوال است. کیفیت بصری بازی هنوز بعد چند سال، فک برانداز و بی‌نظیر است. ارتقای ریزی در این بخش داده شده اما آن‌قدر جزئی است که باید با بهترین نمایشگر ممکن به تجربه اثر بنشینید تا شاید با دقت کافی، شاهد این تفاوت‌ها باشید. در جنبه هنری هم هنوز با یک شاهکار مواجه هستیم.

سینماتوگرافی و زیرمجموعه‌های مختلف آن، نورپردازی، تنوع و طراحی محیط‌ها، جزئیات بصری و هنری به کار رفته در ترسیم آن‌ها و نیز طراحی کلی ظاهر و جزئیات چهره کاراکترها، همه و همه در بهترین سطح کیفی ممکن بوده و هنوز خارق‌العاده هستند. فیزیک معرکه اثر و پوشش گیاهی دیوانه‌کننده و واقع‌گرایانه آن نیز، هم‌چنان چشمان مخاطبان را نوازش می‌کنند. البته از این منظر هم طبیعتا شاهد رشد و تحول خاصی نیستیم.

از این رو و با یک نگاه کلی، می‌توان ادعا کرد که درمجموع، هم‌‌چنان شاهد یک شاهکار بصری و گرافیکی هستیم که هنوز هم نسبت به رقبا و بازی‌های روز، طراوت خود را حفظ کرده است.

البته این عامل را بیشتر مدیون کیفیت فوق‌العاده نسخه اولیه اثر هستیم و ناتی داگ ارتقای ملموسی روی بخش‌های مختلف بصری، فنی و هنری انجام نداده است. درواقع شاهد یک تجربه صیقل‌خورده‌تر و تمیزتر از همان شاهکار قبلی هستیم. به‌گونه‌ای که اگر امروز Last of Us 2 با یک تمیزکاری کلی شبیه به یک عنوان نسل نهمی درجه یک به نظر می‌رسد، این عامل بیشتر مربوط به کیفیت اولیه و پیشتاز کار ناتی داگ در زمان عرضه بازی می‌شود، نه ریزه‌کاری‌های ناملموسی که در نسخه Remastered، لحاظ شده و انجام گرفته‌اند.

از این رو اگر انتظار تحول گرافیکی عظیم یا تغییرات گسترده‌ای را دارید یا به‌خاطر پرفورمنس فنی روان‌تر و یا جلوه‌های بصری بهتر به سراغ تجربه مجدد بازی می‌روید، ناامید خواهید شد. اما این واقعیت هنوز پابرجا است که با یک شاهکار گرافیکی مواجه هستیم که حتی در نسل نهم، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و بی شک بسیاری از طرفداران قدیمی و کاربران جدید را کاملا راضی خواهد کرد.

سخن پایانی

در نهایت و باتوجه به نکات بیان شده، می‌توان نتیجه گرفت که نسخه نسل نهمی عنوان تحسین‌شده Last of Us 2، اثری است که ارزش تجربه آن، شدیدا به خود مخاطب برمی‌گردد. بازی علی‌رغم برخی ارتقاهای کلی، در جایگاه اصلی‌ترین تغییر خود، در بخش گیم‌پلی محتویات تازه‌ای دریافت کرده است. این مودها و قسمت‌های جدید در کل کیفیت مناسبی دارند اما هرگز ارزش هزینه کردن ۷۰ دلار پول را ندارند.

از این نظر اگر قبلا نسخه PS4 بازی را تهیه کرده‌اید و هم‌چنان آن را در دسترس دارید، از آن سو هم به محتوای جدید اضافه شده به بازی علاقه دارید، معقول است که ۱۰ دلار بزای ارتقای نسخه خود بپزدازید. اما اگر به این مودها و بخش‌های جدید، اهمیتی نمی‌دهید یا دیگر به بازی دسترسی ندارید اما در گذشته کامل آن را تجربه کرده‌اید، در این صورت Last of Us 2 Remastered هرگز ارزش هزینه کردن را نخواهد داشت. مگز اینکه شیفته مود روگ لایک آن و کلا‌ محتوایی در چنین سبکی باشید.

اما با وجود همه‌ی این‌ها، برای مخاطب جدیدی که می‌خواهد برای اولین بار روی کنسول PS5 خود به تجربه عنوان Last os Us 2 بپردازد، قطعا این نسخه ریمسترشده، بهترین و کامل‌ترین انتخاب خواهد بود. درواقع چه برای تجدید دیدار با یک شاهکار آمده باشید و چه اولین بار است که به دنیای یکی از مهم‌ترین ویدئو گیم‌های دهه اخیر سرک می‌کشید.

عنوان جاودانه ناتی داگ با حفظ تمام نقاط قوت ریز و درشت خود در عرصه‌های سمعی، گرافیک، داستان‌گویی و گیم‌پلی و افزودن برخی بخش‌های ارزشمند به گروهی از این بخش‌ها، تبدیل به ریمستری غیرضروری اما باکیفیت شده است. ریمستری که گرچه نیازی به وجود حتمی آن نبود و ارزش محتوای جدید آن هم در حدی نیست که برچسب قیمت ۷۰ دلاری‌اش را برای بسیاری از مخاطبان توجیه کند. اما هم‌چنان این نسخه، جذاب‌ترین و بهترین انتخاب از یک عنوان بی‌نظیر برای برای کابران جدید است. عنوانی که اکنون حتی عالی‌تر و کامل‌تر‌ از همیشه شده است.