نقد و بررسی Assassin’s Creed Mirage؛ بازگشت به ریشه‌ها

بازی Assassin’s Creed Mirage پاسخ یوبی سافت به طرفدارانی است که عاشقانه نسخه‌های کلاسیک این بازی را دوست داشتند و نسبت به نقش آفرینی شدن آن معترض بودند. بازی Assassin’s Creed Mirage حکم بازگشت این سری به ریشه‌های قدیمی آن را دارد و این بار قرار است با اساسینزها در بغداد همسفر شویم. با نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Mirage با گیم پالت همراه باشید.

انگار همین دیروز بود که اولین نسخه از سری Assassins Creed معرفی شد و با نمایش خود همگان را شگفت زده کرد. شاید اگر در آن زمان کسی می‌گفت قرار است این فرنچایز 16 سال در دنیای بازی‌های ویدئویی جولان بدهد و در طول داستان خود به سرزمین‌های مختلفی سفر کند باور آن غیر ممکن بود. اما اکنون اینجا هستیم. جایی که اساسینز کرید در شانزدهمین سال خود به سر می‌برد و باز هم شاهد نسخه‌ای جدید از این مجموعه هستیم که می‌تواند برای بسیاری از طرفداران قدیمی آن خوشایند باشد.

به راستی که سه نسل اصلا زمان کمی نیست و در طول این شانزده سال سری Assassins Creed فراز و نشیب‌های زیادی را طی کرده است. این سری با سه  گانه Ezio به اوج محبوبیت خود رسید و روند موفقیت را با عرضه نسخه‌هایی همچون Black Flag و Assassins Creed 3 ادامه داد. اما موضوعی که باعث ایجاد دو دستگی در میان طرفداران این مجموعه شد تحولی بود که یوبی سافت در این مجموعه ایجاد کرد. پس از مدتی که سری اساسینز روی دور تکرار و اشتباهات ادامه دار یوبی سافت افتاده بود این شرکت هوشمندانه کمی به این مجموعه استراحت داد و با اضافه کردن المان‌های نقش آفرینی به این سری روح تازه‌ای در آن دمید.

از نظر داستانی اگر از بازی Assassins Creed Odyssey فاکتور بگیریم، دو بازی Valhalla و به خصوص Origins گام‌های مثبتی در جهت پرداخت به پیشینه شکل گیری انجمن برادری یا همان اساسینزها برداشتند. اگرچه در عین حال گیم پلی بازی با نقش آفرینی شدن تا حد بسیار زیادی از ریشه‌های این سری فاصله گرفت. همین موضوع صبر هواداران اساسینز کرید را لبریز کرد و آن‌ها خواستار بازگشت این سری به ریشه‌های قدیمی خود و ساخت یک اساسینز کرید کلاسیک شدند.

اما موضوع یا سوال اصلی که پیش می‌آید این است که یوبی سافت چگونه می‌توانست بار دیگر یک اساسینز کرید اصیل بسازد؟ از نظر داستانی اگر قرار بود یک شخصیت کاملا جدید معرفی شود این موضوع ریسک بزرگی محسوب می‌شد. معرفی یک شخصیت جدید و در عین حال پرداخت به گذشته او و توصیف جایگاه او در داستان سری Assassin’s Creed، سردرگمی بیشتری ایجاد می‌کرد. بنابراین یوبی‌سافت در یک تصمیم هوشمندانه از شخصیتی نام آشنا و در عین حال نسبتا محبوب استفاده کرد تا بار دیگر داستان شکل گیری و پیدایش انجمن برادری را بازگو کند. در این میان واقعا چه کسی بهتر از Basim در بازی Assassins Creed Valhalla می‌توانست خلا داستانی دو بازی Origins و Valhalla را پر کند.

برای روایت داستان و سرگذشت شخصیت Basim، بازی Assassin’s Creed Mirage این بار ما را به خاورمیانه و شهر بغداد می‌برد تا ماجرای پیدایش و شکل گیری اساسینز‌ها که در نسخه Origins و کشور مصر آغاز شده بود را به شکل دیگر ادامه دهد. دیگر خبری از یک مدجای، یک اسطوره یا یک جنگجوی وایکینگ و مزدور یونانی نیست بلکه شخصیت اصلی بازی از خیلی جهات با آنچه ما از شخصیت‌های دیگر سری اساسینز مشاهده کردیم متفاوت است. بسیم سرگذشت بسیار پیچیده‌ای دارد و بسیار جالب است که مشاهده می‌کنیم او از یک جیب بُر در خیابان‌های بغداد تبدیل به یک اساسینز حرفه‌ای می‌شود اما در همین نقطه داستان بازی یک علامت سوال بزرگ به وجود می آورد و بسیم طی اتفاقاتی به اجبار به گروه The Hidden Ones پناه می‌برد و تصمیم می‌گیرد تا تحت آموزش‌های این گروه قرار گرفته و به یک اساسینز حرفه ای تبدیل شود.

هدف اصلی این گروه در بازی Assassin’s Creed Mirage مبارزه با ظلمی است که گروه The Order یا همان تمپلارها به مردم روا می‌دارند. در ادامه بیشتر به گروه The Order خواهم پرداخت اما بگذارید کمی در مورد شخصیت Basim بیشتر صحبت کنیم و پاسخ سوالی که مطرح کرده‌ایم را بدهیم. رشد شخصیتی بسیم در بازی Assassin’s Creed Mirage بسیار جالب است او رفته رفته جایگاه خود در گروه هیدن وانز را بیشتر و بیشتر درک می‌کند و سعی می‌کند تا از گذشته خود فاصله بگیرد. این موضوع از دو جنبه قابل توصیف است.

نخست اینکه شخصیت Basim از پرداخت کامل و خوب برخوردار است و دیگر شاهد یک شخصیت کلیشه‌ای و سطحی نیستیم. Basim در طول بازی و در موقعیت‌های خاص سعی می‌کند تا سایر افراد گروه را نصیحت کند تا از راهی که در آن قرار دارند منحرف نشوند. دوم اینکه این طور احساس می‌‍شود که بسیم با عضو شدن در فرقه اساسینزها رفته رفته از دوستان و همراهان گذشته خود که به نوعی خانواده وی محسوب می‌شوند نیز فاصله می‌گیرد. این موضوع به همراه پلات توییست‌های جالب و به جایی که در بازی Mirage وجود دارند به خوبی رشد شخصیتی Basim را ترسیم می‌کنند. این موارد همچنین به خوبی روشن می‌سازند که چرا بسیم از یک عضو ساده فرقه اساسینز به شخصیتی مرموز، پیچیده و منفی در بازی Valhalla تبدیل شد و به نوعی انگیزه‌های او برای پیوستن به فرقه اساسینز‌ها را آشکار می‌سازد.

البته در حالی که بازی به بسیاری از سوالات پاسخ می‌دهد اما هنوز هم سوالات بی پاسخ زیادی وجود دارند که شاید در آینده و در قالب بسته‌های الحاقی یا حتی نسخه های دیگر بیشتر به آن پرداخته شود. پرولوگ بازی آنقدر شروع فوق العاده ای را برای بازی رقم زد که امید داشتیم این روند در ادامه داستان بازی نیز تداوم یابد اما وقوع یک سری اتفاقات دومینو وار سبب می شوند تا داستان بازی رفته رفته رنگ کلیشه ای به خود گرفته و به دلیل ساختار تکراری مراحل داستانی، برای مخاطب خسته کننده شود.

 اعضای گروه The Order اگرچه به هیچ عنوان آنتاگونیست‌های پیچیده یا مرموزی نیستند اما هریک از آن‌ها اهداف و انگیزه‌های خاص خود را در بازی دارند که با جزئیات نسبتا خوبی به آن‌ها پرداخته شده است. آن‌ها برای رسیدن به قدرت دست به هرکاری می‌زنند و تمام اعمال، رفتار، انگیزه‌ها و ظلم‌هایی که به مردم روا می‌دارند به خودی خود دلیل تشکیل و پیدایش Assassinsها را در بازی توضیح داده و به سوالات بیشتری این زمینه پاسخ می‌دهند. در طول داستان بازی شما باید به مانند یک کارآگاه شواهد و مدارکی که از افراد مظنون وجود دارند را بررسی کنید.

برای جمع اوری اطلاعات می‌توانید به مکان‌ها مخفی و به شدت تحت حفاظت بروید و اسناد و مدارک موجود را مطالعه کنید. از طریق صحبت با افراد حاضر در محل و یا گوش دادن مخفیانه به مکالمات آن‌ها نیز می‌توانید اطلاعات و جزئیات بیشتر از اعضای گروه The Order به دست آورید. جمع آوری شواهد و مدارک به صورت مخفیانه و سپس پرده‌برداری از چهره واقعی پشت نقاب ممکن است به خصوص در اوایل بازی به شدت برای شما جذاب باشد و شما را مجذوب خود کند. اما متاسفانه مراحل داستان بازی تا پایان ساختار مشابهی دارند و همین موضوع سبب می‌شود تا بازی از نیمه دوم رفته رفته به تجربه‌ای کسل کننده و ملال آور تبدیل شود. اندک پرداخت‌های بازی به زندگی شخصی Basim و مواردی که از آن صحبت کردم اگرچه در نوع خود جذابند و کنجکاوی هر کسی را بر می‌انگیزند اما این موضوع نیز کمک چندانی به جذاب شدن داستان بازی نمی‌کند و ریتم یکنواخت و  کسل کننده آن را تغییر نمی‌دهد.

از نظر گیم‌پلی Assassins Creed Mirage یک نسخه جمع و جورتر از آن چیزی است که در بازی Assassins Creed Origins مشاهده کردیم. المان‌های نقش آفرینی همچنان در بازی حضور دارند اما تاثیرگذاری آن‌ها در گیم پلی و مبارزات بازی به حداقل خود رسیده است.  خبر خوش اینجاست که بازی Assassin’s Creed Mirage به مانند نسخه‌های کلاسیک تمرکز بسیار بالایی روی مخفی کاری دارد. مخفی  کاری در بازی بسیار جذاب از آب در آمده و بازی نیز ابزارهای مختلفی را برای اینکار در اختیار شما قرار می‌دهد. در بالای پشت بام ها و سقف‌ها و یا در میان بوته‌ها و یا پشت دیوارها و یا هرجای دیگری که قابلیت پنهان شدن داشته باشد، پنهان شوید و دشمنان را در کسری از ثانیه از پای در آورید.

علاوه بر هیدن بلید ابزارهای دیگری نظیر تیرهای سمی و خواب آور، چاقوهای پرتابی و بمب‌های دودوزا مواردی هستند که می‌توانید برای مخفی کاری در بازی از آن‌ها استفاده کنید. چه بخواهید چه نخواهید یک بار هم که شده باید به صورت رو در رو با دشمنان بازی مبارزه کنید. در این زمینه مبارزات بازی را می‌توان مشابه نسخه Origins توصیف کرد، جایی که بهترین روش برای مبارزه این است تا ضربات دشمنان را دفع کنید و سپس آن‌ها را با یک ضربه شمشیر از پای در آورید. در غیر این صورت باید زره خوبی بر تن داشته باشید و از سلاح خوبی استفاده کنید زیرا ضربات دشمنان بسیار کشنده است.

البته نکته مثبت اینجاست که دیگر خبری از لول بندی دشمنان نیست. دشمنان بازی همگی دارای یک سطح هستند. اگرچه برخی دشمنان هیکل تنومندتر و زره قوی‌تری دارند که شکست آن‌ها به سادگی دیگر دشمنان نیست. یا فلان که همان حکم Warchief ها را در بازی Mirage دارند. اما نکته جالب اینجاست که اگر علاقه‌ای به مبارزه با شمشیر ندارید تنها کافی است از دید آن‌ها پنهان شوید و سپس با هیدن بلید آن‌ها را مخفیانه از پای در آورید هر دشمنی با هر قدرتی در بازی حتی اعضای گروه The Order تنها با یک دکمه و از طریق هیدن بلید کشته می‌شوند. موضوعی که به دلیل سطح بندی دشمنان در بازی‌های اخیر این سری غیر ممکن بود و جذابیت استفاده از این مکانیسم را به طور کلی از بین برده بود.

در این بازی دیگر خبری از سطح بندی بر اساس امتیاز XP نیست بلکه با انجام ماموریت‌های داستانی و فرعی می‌توانید امتیاز مهارت به دست آورید و از آن‌ها برای آزاد کردن مهارت‌های جدید در بازی استفاده کنید. تعداد مهارت‌ها در درخت مهارت‌ها نسبت به نسخه‌های قبلی بسیار جمع و جورتر شده و بیشتر بر روی قابلیت‌های مبارزه شما به صورت مخفی‌کاری متمرکز هستند.

به طور خلاصه باید گفت که بازی Assassin’s Creed Mirage در نحوه پیش برد مراحل دست شما را کاملا باز می گذارد. می‌توانید مخفیانه و با کمک ابزارهایی که در اختیار دارید دشمنان بازی را به صورت مخفیانه از پای در آورید یا اینکه گروهی از مزدوران که در دنیای بازی پراکنده هستند را با پرداخت سکه یا آیتم‌های با ارزش دیگر به جان نگهبانان بیاندازید و خود مخفیانه به سمت هدفتان حرکت کنید. حتی می‌توانید از نوازنده موسیقی برای پرت کردن حواس نگهبانان استفاده کنید. در زمینه مبارزه با شمشیر نیز با گشت و گذار در بازی می‌توانید سلاح و زره‌های خوبی به دست آورید که مبارزه در بازی را برای شما آسان‌تر می‌کنند. تمام این موارد به نوعی بازگشتی رویایی به فرمولی هستند که سال‌هاست انتظار آن را در سری Assassins Creed می‌کشیدیم.

بخش داستانی بازی حدودا 15 تا 20 ساعت زمان خواهد برد که به نسبت بازی‌های قبلی کوتاه‌تر است. اگر شما نیز این طور فکر می‌کنید محتویات فرعی زیادی در بازی Assassin’s Creed Mirage وجود دارند که می‌توانید مدتی با آن‌ها سرگرم شوید. علاوه بر ماموریت‌های فرعی که از برخی شخصیت‌های بازی دریافت می‌کنید و به نوعی مکمل داستان بازی محسوب می‌شوند، ماموریت‌های فرعی مجزایی در شهر بغداد با نام Tales From Baghdad وجود دارند. این ماموریت‌ها اغلب کوتاهند اما شامل فعالیت‌های متنوعی می‌شوند که انصافا تنوع و جذابیت بالاتری نسبت به ماموریت‌های داستانی دارند و من را به شخصه به یاد ماموریت های فرعی بازی Valhalla می‌اندازند که تنوع بالایی داشتند.

یافتن صندوقچه‌های مخفی که حاوی سلاح و زره‌های مخفی باارزشی هستند، سرقت آیتم‌های با ارزش از مردم عادی و تحویل آن‌ها به افراد خاص جهت ساخت تجهیزات بهتر و همچنین جستجو در جهت پیدا کردن کتاب‌های مخفی در بازی از سایر فعالیت‌های فرعی بازی به شمار می‌روند. به علاوه در هر پایگاه یا Bureau ماموریت‌هایی تحت عنوان Contract وجود دارند که شامل فعالیت‌های متنوعی از قبیل نجات جان یک شخص یا سرقت یک آیتم با ارزش و یا محافظت از یک شخص خاص و امثالهم می‌شوند. اگرچه این ماموریت‌ها خود تنوع بالایی ندارند اما شرایطی که برای انجام این ماموریت‌ها تعیین شده خود انجام آن‌ها را جذاب‌تر می‌کند. به طور مثال ممکن است از شما خواسته شود که هیچ آسیبی نبینید یا یک ماموریت را کاملا مخفیانه انجام دهید.

از آن‌جایی که بازی Assassin’s Creed Mirage در شهر بغداد جریان دارد، به تصویر کشیدن دقیق این شهر و خلق اتمسفری که بتواند حال و هوای یک شهر قدیمی و باستانی را به بازی باز منتقل کند بسیار اهمیت دارد. یوبی سافت از دو جهت این موضوع را به نحو احسنت انجام داده است. نخست در ساحت گرافیکی باید گفت که Assassin’s Creed Mirage بسیار باشکوه و زیبا به نظر می‌رسد. شهر بغداد یک شهر مذهبی است و تیم سازنده برای این که این موضوع کاملا به چشم بیاید با دقت و ظرافت خاصی به طراحی بناهای شهر بغداد پرداخته است. در هر نقطه‌ای از شهر که قدیم می‌گذارید شاهد معماری‌های گوناگونی هستیم که از جزئیات نسبتا خوبی برخوردار هستند. تنها کافی است تا به بالای یکی از مناره‌های بلند شهر بروید و شهر را از بالا تماشا کنید در این صورت متوجه شکوه و عظمت شهر بغداد خواهید شد.

صرف نظر از گرافیک بصری، تنها اشکالی که می‌توان در ساحت گرافیکی به بازی Assassin’s Creed Mirage وارد کرد طراحی چهره‌های بازی است. بر خلاف بازی‌هایی همچون Valhalla و یا origins، متاسفانه تیم سازنده آن طور که باید و شاید به طراحی و جزئیات چهره شخصیت‌های بازی توجهی نکرده است. نمی‌دانم دلیل این موضوع را باید عدم شناخحت تیم سازنده به مردم خاورمیانه مربوط بدانم یا تنبلی سازندگان و یا حتی ضعف موتور گرافیکی بازی. اما به غیر از شخصیت اصلی بازی یعنی Basim سایر شخصیت‌های بازی و حتی شخصیت‌هایی که نقش مهمی در داستان دارند، بسیار بد طراحی شده‌اند و جزئیات چهره خوبی ندارند.  این موضوع در مورد دشمنان بازی نیز صدق می‌کند تمامی دشمنان عادی بازی چه سربازان خلیفه و چه سربازان ترک و حتی راهزنان همگی طراحی مشابهی دارند و انگار تنها رنگ لباس آن‌ها تغییر کرده است.

جدای از این موارد بغداد یک شهر بسیار پویا طراحی شده است. مردمان این شهر هر یک مشغول فعالیت‌های گوناگون روزانه خود هستند و دیگر خبری از NPCهای کاغذی که تنها در خیابانی شهر راه می‌روند نیست. در گوشه‌ای از شهر مشاهده می‌کنید که برخی از مردم به داد و ستد مشغولند برخی دیگر نیز مشغول انجام فعالیت‌هایی از قبیل بافتن فرش هستند که از سنت‌های دیرینه مردم به شمار می‌رود یا بر روی دریاچه شاهد هستیم که ماهیگیران در تلاش برای گرفتن ماهی هستند. به علاوه مردمی که در سطح شهر حضور دارند در رابطه با مسائل گوناگونی به صحبت می‌پردازند که اگر به پای صحبت برخی از آن‌هایی که زبان فارسی صحبت می‌کنند، بنشینید اطلاعات جالبی دستگیرتان می‌شوند.

مردم شهر بغداد به فعالیت‌های شما از جمله بالا رفتن و یا پریدن از روی دیوار‌ها واکنش نشان داده و حتی اگر به برخی از آن‌ها تنه بزنید با دیالوگ‌های جالبی از شما پذیرایی می‌کنند. این موارد بسیار یادآور بازی Assassin’s Creed 1 هستند که می‌تواند برای طرفداران قدیمی این فرنچایز بسیار خوشایند باشد. نکته جالب‌تر اینکه مردم به میزان تحت تعقیب بودن شما نیز واکنش نشان می‌دهند اگر شما تحت تعقیب باشید یا به اصطلاح بر اثر انجام کار خلافی نوار Notoriety شما اندکی قرمز شده و مجرم شناخته شده باشید در سطح شهر پوسترهای شما پراکنده هستند. شما باید با کندن پوسترها نام و چهره خود را پاک کنید( اشاره به بازی Assassin’s Creed 2). در غیر این صورت مردم سریعا شما را شناسایی کرده و نه تنها از شما دوری می‌کنند بلکه با فریادهای متوالی نگهبانان را از حضور شما مطلع می‌کنند که می‌تواند برای شما گران تمام شود.

این موارد واقعا باعث شده تا شهر بغداد یک شهر زنده و پویا به نظر برسد و این حجم از دقت در جزئیات و طراحی شهر و مردمان آن باعث شده تا شاهد اتمسفر خاص و فوق العاده‌ای در بازی Assassin’s Creed Mirage باشیم.

اما موضوع و ویژگی دیگری که سبب خلق اتمسفر بی نظیر بازی Assassin’s Creed Mirage می‌شود، موسیقی‌های آن هستند. همان طور که می‌دانید بازی در خاورمیانه جریان دارد. تصمیم هوشمندانه سازندگان در استفاده از سازهای بومی و محلی مناسب آن‌هم برای عنوانی که به وضوح می‌توان عناصر فرهنگی زیادی از خاورمیانه را در آن یافت، سبب خلق اتمسفری شده است که شاید در کمتر بازی از سری Assassins Creed شاهد آن بوده‌ایم. اما نقش صداگذاری بازی و به ویژه صداگذاری محیطی آن را نیز نباید نادیده گرفت که چه به هنگام عبور از جمعیتی که صدای شلوغی و همهمه آن‌ها گوش شما را نوازش می‌دهد و چه زمانی که در هنگام صبح صدای اذان به گوش می‌رسد، همگی در خلق این اتمسفر بی نظیر سهم بسزایی داشته‌اند.

از لحاظ عملکرد فنی، بازی Assassin’s Creed Mirage دو حالت عملکرد و کیفیت بالاتر را در اختیار شما قرار می‌دهد. در حالت عملکرد و بر روی PS5 شاهد اجرای بازی به صورت 60 فریم و بسیار روان هستیم. پارکور و جاجبایی میان پشت بام‌ها و دیوار ها و مبارزات در این حالت واقعا لذت بخش و استثنایی است. منتها برای تجربه بازی روی این حالت باید قید یکسری جزئیات گرافیکی و بصری بازی را بزنید. در طرق مقابل بازی بر روی حالت رزولوشن بالاتر و به خصوص بر روی رزولوشن 4K فوقالعاده زیبا و تماشایی است. اگرچه بازی در این حالت 30 فریم بر ثانیه را هدف قرار می‌دهد اما با افت فریم‌های گاه و بیگاهی به خصوص در مبارزات همراه هستیم که احتمالا با با آپدیت‌هایی که بعدا برای این بازی منتشر می‌شوند برطرف خواهند شد.

سخن پایانی:

ناشر بازی (Ubisoft) نسخه PS4/PS5 این اثر را برای نقد و بررسی در اختیار رسانه گیم پالت قرار داده است

پس از سال‌ها انتظار بالاخره شاهد اساسینز کریدی هستیم که بار دیگر به ریشه‌های قدیمی این سری بازگشته است. بازی Assassin’s Creed Mirage هر آنچه جزوی از شناسنامه این سری محسوب می‌شود را به این مجموعه بازگردانده و بار دیگر ما را به آینده امیدوارتر کرده است. اگرچه هنوز هم مشکلات ریز و درشتی در این بازی مشاهده می‌شود. داستان بازی علیرغم پرولوگ فوق العاده و نیمه نخست جذاب در نیمه دوم رنگ تکرار به خود می‌گیرد و کمی کلیشه ای می‌شود اما مشاهده رشد و تکامل شخصیت Basim و تبدیل شدن او به یک اساسینز حرفه‌ای و سپس شخصیتی که در بازی Valhalla مشاهده کردیم بسیار جذاب و هیجان انگیز است. اگرچه مبارزات بازی با شمشیر جذابیت خاص خود را دارد اما به نظر می‌رسد سازندگان قصد داشتند با الهام گیری از بازی Assassins Creed Origins مبارزاتی سبک‌تر و ساده‌تر را خلق کنند اما مبارزات وزن کافی ندارد و تنها به پری کردن  سپس ضربه نهایی ختم می‌شود. اما در نقطه مقابل این مخفی کاری بازی است که به مانند الماسی می‌درخشد و تجربه‌ای ناب از یک Assassins Creed را ارائه می‌دهد

Assassins Creed Mirage شاید برای طرفداران عناوینی نقش آفرینی این سری که به دنبال نسخه‌ای جدید با همان فرمول مشابه بوده‌اند ناامید کننده باشد، اما برای طرفداران قدیمی و عاشقان Assassins Creed، یک مجموعه ناب و وفادارانه از ایده‌‌ها و تمام آن چیزی است که نام Assassins Creed را بر سر زبان‌ها انداختند و سبب محبوبیت این فرنچایز در طول سال‌های متوالی شدند. پس اگر به دنبال یک Assassins Creed ناب هستید، پیشنهاد می‌کنم Assassins Creed Mirage را حتما تجربه کنید.