بگذارید نقد را با یک تعریف آغاز کنم. کمتر بازی نقشآفرینی است که شخصیتها و محیطی به زیبایی و جذابی Beautiful Desolation داشته باشد. شما در این بازی در نقش Don، یک خبرنگار، قرار میگیرد. در دنیایی پسا-آخرالزمانی پر از ماشینآلات مفید و مضر. ماموریت شما نه تنها یافتن و نجات برادر گمشدهتان، بلکه یافتن راه بازگشت به خانه است. البته در لابهلای این روایت ساده، جهانی پر از شخصیتها و رویدادهای جذاب و درگیرکننده است. این اتمسفر علمی-تخیلی بدون شک جذابیت اصلی بازی Beautiful Desolation است. با این حال مشکل اینجاست که یک بازی ویدیویی هم در این میان وجود دارد که احتمالا به ذاق همه خوش نخواهد آمد.
نقد و بررسی بازی Beautiful Desolation
در نگاه اول Beautiful Desolation شباهت زیادی به غولهای نقشآفرینی ژاپنی ایزومتریک گذشته مثل Baldur’s Gate، Wasteland و Pillars of Eternity دارد. با این حال از نظر ساختاری با یک بازی کلیک و اشارهی قدیمی طرف هستیم. تمرکز اصلی بازی بر روی گفتوگو با شخصیتهای مختلف و حل پازل است. در Beautiful Desolation بیشتر از هر چیزی با افراد دیگر حرف میزنید، داستان زندگی آنها را میشنوید و لابهلای صحبت آنها به دنبال سرنخ برای یافتن برادر خود میگردید.
یکی از مواردی که در این میان میتواند واقعا آزاردهنده شود، رابط کاربری بازی است. اگر دقیقتر باشم، باید بگویم که Beautiful Desolation از روش عجیبی برای نشان دادن هدف بعدی شما استفاده میکند. در واقع هیچگاه دقیقا نمیدانید که باید چه کاری را انجام دهید. صرفا میتوانید بر اساس شواهد بهترین حدس خود را ارائه دهید. البته این مورد احتمالا برای کهنهکاران ژانر نقشآفرینی و کسانی که با Fallout 1 و 2 بزرگ شدهاند نه یک نکتهی منفی، بلکه یک نکتهی مثبت خواهد بود. با این حال میتوان با قاطعیت گفت که این مهم افراد تازهکارتر یا هواداران نقشآفرینیهای مدرن را آزار خواهد داد.
در این میان باید گفت که رابط کاربری بازی واضحا برای رایانههای شخصی طراحی شده است. من به شخصه این بازی را بر روی پلیاستیشن 4 نقد کردم و باید گفت که تجربهی دلپذیری با رابط کاربری آن نداشتم. بر روی کنسول تلاش برای جستوجو بین تبها، منوها و ریزمنوهای مختلف، در بسیاری از مواقع شدیدا آزاردهنده میشود.
زیر پوست شهر
با این حال پس از عادت کردن به این ویژگی آزاردهنده Beautiful Desolation (که احتمالا بر روی رایانههای شخصی آزاردهنده نیست)، با یک ماجراجویی عمیق روبهرو خواهید شد که به آسانی میتواند 20 الی 30 ساعت شما را سرگرم کند. Beautiful Desolation از نظر گیمپلی به ریشههای کلیک و اشارهی خود وفادار است. در گفتوگو با سایر شهروندان چندین انتخاب دیالوگ خواهید داشت که هر کدام شاخهشاخه شده و به چندین انتخاب دیگر منجر خواهند شد. طبعا انتخابات شما منجر به رویدادهای داستانی متفاوتی هم میشوند.
همانند تمام نقشآفرینیهای بزرگ، جذابیت روایی Beautiful Desolation با جذاب و پیچیده بودن شخصیتهایش رابطهی مستقیم دارد. خبر خوب این است که Beautiful Desolation از این لحاظ ابدا شما را ناامید نمیکند. در میان تمام شخصیتهای عجیب و غریب بازی، به شخصه به یک ربات چهار-پا به نام POOCH بیشتر از همه علاقهمند شدم. POOCH در ابدا یک ماشین ساده به نظر میرسد. با این حال میفهمید که یک چیپ احساسات بر روی این ربات نصب شده است. خرده داستان POOCH میتواند منجر به لحظات شدیدا درگیرکننده از نظر احساسی بیانجامد. POOCH تنها شخصیت Beautiful Desolation نیست که از همذاتپنداری مخاطب را بر خواهد انگیخت.
متاسفانه یکی دیگر از زمینههایی که Beautiful Desolation در آن حسابی لنگ میزند، نحوهی استفاده وطراحی مینیگیمهای بازی است. این مینیگیمها اکثرا جانبی نیستند و برای تکمیل بازی باید آنها را هم کامل کنید. این مینیگیمها زمان زیادی را از شما نمیگیرند، اما باز هم مثل یک حواس پرتی میمانند که شما را از نقاط قوت اصلی Beautiful Desolation دور میکند. Beautiful Desolation را باید به خاطر شخصیتها، روایت و دنیای جذابش بازی کنید. نه مینیگیمهای حوصلهسربر.
نابودی زیبای Beautiful Desolation
Beautiful Desolation توسط استودیوی آفریقای جنوبی The Brotherhood توسعه یافته است. این موضوع مهم است چرا که چشمانداز آنها از آیندهی پسا-آخرالزمانی زمین حقیقتا منحصر به فرد است. یک بیابان جهنمی با سازههای صنعتی رها شده و طبیعتی که در حال پس گرفتن قلمرویش است. در واقع صرفا میتوانم تجربهی Beautiful Desolation را به خاطر طراحی هنری زیبایش توصیه کنم. بازی پر از مناظر ماندگاری است که نشاندهندهی زندگی مشترک صنعت و طبیعت در یک هارمونی تلخ هستند.
بیشتر از مناظر زیبا، Beautiful Desolation در به تصویر کشیدن تکامل انسانیت در این عصر جدید هم شدیدا موفق است. در طول داستان با انسانهای واقعی کمی مواجه خواهید شد. در واقع جهان بیشتر از انسانها خالی شده است. با این حال عصارهی انسانیت به صورت جسته گریخته در ماشینها نیمه-خراب دیده میشود. برای یک آیندهی خیالی، Beautiful Desolation پر از جزئیات واقعی است. همچنین قابلیت زوم کردن بر روی محیط و بررسی هر نقطه با دقت کامل را دارید.
ریشههای آفریقایی Beautiful Desolation در جوانب دیگر بازی هم دیده میشود. در واقع اکثر شخصیتهای بازی توسط هنرپیشههای آفریقایی صداگذاری شدهاند. تصمیم که بگیر و نگیر داشته و این موضوع خصوصا در مورد Don، شخصیت اصلی بازی، صدق میکند. البته در سوی دیگر شاهد هنرنمایی دوبارهی میک گوردن (Mick Gordon) افسانهای، آهنگساز بازیهای Doom و Prey هستیم. گوردن موفق شده تا آیندهنگری سرد Beautiful Desolation در موسقی متنی گوشنواز تسخیر کند.
سخن پایانی
نتیجهگیری نهایی شاید کمی منفیتر از آن چه باشد که در متن دیدهاید. هر چند شخصا از Beautiful Desolation لذت بردم، نمیتوانم از ایرادات گیمپلی آن بگذرم. چرا که بسیاری صرفا از یک روایت علمی-تخیلی خوب لذت نمیبرند و گیمپلی هم باید در حد و اندازهی روایت باشد. خب گیمپلی Beautiful Desolation به زبان ساده در حد روایت و جهانش نیست. البته حس میکنم موارد آزاردهندهی گیمپلی بر روی پلیاستینش 4، بر روی رایانههای شخصی بسیار کمتر خواهند بود. در این بازی داستان معرکهای وجود دارد، اما شاید بهتر بود این داستان در مدیوم دیگری روایت شود.
در نهایت باید گفت که رابط کاربری ناکارآمد، مینیگیمهای اجباری و خستهکننده و لحظات پر از دیالوگ مناسب همه نخواهد بود. با این حال اگر به دنبال یک بازی با محیطی شدیدا منحصر به فرد هستید که مغز شما را درگیر میکند، اگر دوست دارید یکی از بهترین روایتهای نقشآفرینی چند سال اخیر را تجربه کنید یا اگر به دنبال ملاقات با شخصیتهای جالب و جدید هستید، در حال حاضر عنوانی بهتر از Beautiful Desolation نیست.