بررسی بازی Fatal Frame: Maiden of Black Water؛ عکس 3 در 4 از ارواح!

ترس انسان همیشه از ناشناخته‌ها و نادیده‌هاست. حتی شجاع‌ترین انسان‌ها نیز از چیزی که نمی‌توانند مشاهده و حس کنند، واهمه دارند. آثار بسیاری با تمرکز روی این موضوع در مدیوم‌های مختلف، اعم از بازی‌های ویدیویی و فیلم‌های سینمایی ساخته شده که همگی آن‌ها آثاری در سبک اسرار آمیز یا ترسناک بوده‌اند. با این حال، آثار کمی هستند که از ایده مشاهده ارواح، نیروها و موجودات نامرئی با یک دوربین عکاسی یا چیزی مشابه آن بهره بگیرند. شاید در سینما، این ایده ما را به یاد فیلم تایلندی Shutter اندازد اما در بازی‌های ویدیویی، سری Fatal Frame است که به یاد ما می‌آید. با بررسی بازی جدید از سری Fatal Frame با گیم پالت همراه باشید

Fatal Frame که در ژاپن با نام Zero و در اروپا و استرالیا با نام Project Zero شناخته می‌شود، یکی از سری عناوین قدیمی در سبک وحشت بقا است. Fatal Frame در حالی که سال‌ها از دوران اوج خود فاصله دارد و چند سال از عرضه آخرین نسخه آن می‌گذرد، به شکل غیر منتظره‌ای به میادین بازگشت! Fatal Frame: Maiden of Black Water پنجمین نسخه از سری اصلی فیتال فریم بود که برای اولین بار در سال 2014 برای کنسول نه‌چندان موفق نینتندو، یعنی Wii U منتشر شد.

پس از حدود 7 سال از زمان عرضه اصلی، شرکت کویی تکمو (Koei Tecmo) این عنوان را به شکل بازسازی شده برای تمام کنسول‌های نسل هشتمی و نهمی عرضه کرده است. امروز نیز قصد بررسی این بازی ناخوانده و عجیب را داریم. آماده گرفتن عکس قدی، 3×4، پرتره، نیم رخ، تمام رخ و… از ارواح خبیث هستید؟! پس با بررسی نسخه بازسازی شده Fatal Frame: Maiden of Black Water با ما همراه باشید.

( این نقد و بررسی بر اساس کد ارسالی ناشر و بر روی کنسول پلی استیشن 5 صورت گرفته است)

عکاسی از وحشت!

داستان بازی Fatal Frame: Maiden of Black Water در یک مکان خیالی به نام Mt. Hikami جریان دارد. Mt. Hikami شامل مناطق شهری و البته مناطق کوهستانی و جنگلی می‌شود. وقایع بازی از جایی آغاز می‌‌گردد که مردم یا به صورت دقیق‌تر، شخصیت‌های بازی متوجه گم شدن افراد شهر می‌شوند و علاوه بر این، گزارش‌هایی از خودکشی نیز دریافت می‌کنند. همین موضوع، درها را برای یک ماجرای تاریک و خطرناک باز می‌کند. حال قهرمان‌های بازی باید به دنبال حل این ماجرا و معما بروند.

در طول بازی کنترل سه شخصیت اصلی، یعنی Ren Hojo ،Miu Hinasaki و Yuri Kozukata را به عهده می‌گیریم که هر کدام توانایی‌های خاص خود را دارند. به عنوان مثال، قابلیت Shadow Reading به شما اجازه می‌دهد تکه‌های مختلف یادداشت را به یکدیگر ربط دهید و از آن سرنخ درآورید. تم و پس زمینه داستان و روایت بازی، بدون شک ما را به یاد فیلم‌های ترسناک ژاپنی می‌اندازد. داستان بازی برخلاف عناوینی مانند Resident Evil یا حتی Silent Hill، سعی نمی‌کند عناصر غربی را وارد کار کرده و با همان روش و استایل قصه گویی فیلم‌های ترسناک ژاپنی کار خود را پیش می‌برد.

داستان و روایت بازی جذابیت خاص خود را دارد و حداقل می‌تواند برای چند ساعت (نه 15 ساعت مدت زمان گیم‌پلی!) شما را درگیر خود کند. اما مواردی سبب می‌شوند به صورت کلی با دید خوشی به این قسمت از بازی نگاه نکنیم.

روایت بازی Fatal Frame: Maiden of Black Water در یک کلام شلخته، از هم گسسته بدون هیچ منطقی است. بازی طوری از یک فصل به فصل دیگر می‌رود که گاهی اوقات فکر می‌کنید در هر فصل در حال تجربه یک خط داستانی کاملاً جداگانه و یک بازی دیگر هستید. به این روایت بد و از هم گسسته، دیالوگ‌ها و صداگذاری‌های بازی را نیز اضافه کنید تا ربط دادن اتفاقات و جملات به یکدیگر به کاری سخت در طول بازی تبدیل شود.

در ارتباط با صداگذاری انگلیسی شخصیت‌ها در ادامه صحبت خواهیم کرد. اما دیالوگ‌ها به صورت کلی آنقدر بد نوشته و ادا شده‌اند که فکر می‌کنید یک نوجوان در ابتدای مسیر نویسندگی‌اش آن‌ها را نوشته است!  این موارد سبب می‌شوند که داستان و روایت بازی با وجود پتانسیل بیشتری که داشت، آنچنان جذاب و غنی به نظر نرسد.

عکس پرسنلی ارواح!

اگر با سری Fatal Frame آشنا باشید، می‌دانید که مکانیک گیم‌پلی اصلی این عنوان بر پایه استفاده از دوربین است. دوربینی که می‌تواند تمام آیتم‌ها، نیروهای ماورای طبیعی و ارواح را در لنز خود نمایش دهد. قضیه در بازی Fatal Frame: Maiden of Black Water نیز به همین شکل است. شما باید با پیشروی در مراحل ترسناک و تاریک بازی، با استفاده از دوربین مخصوص خود که Camera Obscura نامیده می‌شود، معماها را حل کرده و با دشمنان بازی که همان ارواح خبیث هستند، مبارزه کنید.

در مراحل بازی هیچ نشانگر یا علامتی در صفحه وجود ندارد که مقصد را به شما بگوید. شما باید با استفاده از قدرت‌‌های مخصوص شخصیت تحت کنترلتان راه را پیدا کرده، آیتم‌های مهم داستانی و غیر داستانی را بیابید و در انتها، ارواح را شکست دهید. در نتیجه، در بازی هیچ اکشنی وجود ندارد و شخصیت شما نمی‌تواند با اسلحه سرد یا گرم به دشمنان ضربه‌ای وارد کند. مکانیک‌ مبارزه با دوربین، شاید یکی از خلاقانه‌ترین و جالب‌ترین مکانیک‌های خلق شده در بازی‌های سبک وحشت بقا باشد که Fatal Frame آن را به مخاطبان معرفی کرد.

با این که این مکانیک پس از گذشت 20 سال از زمان خلق آن، به یک مکانیک منسوخ شده و از رمق افتاده تبدیل شده، اما می‌تواند برای گیمرهای تازه وارد، جذاب و منحصر به فرد و برای طرفداران قدیمی سری، یادآور خاطرات بسیار باشد.

مکانیک مبارزات در بازی Fatal Frame: Maiden of Black Water به این صورت است که شما باید در هنگام حمله ارواح مهاجم، دوربین خود را به دست بگیرید تا مکان ارواح را مشاهده نمایید. سپس، باید با قرار دادن ارواح در قاب دوربین، عکس گرفته تا به آن‌ها آسیب وارد کنید. پس از گرفتن هر عکس، نقاط ضعف بیشتری از ارواح آشکار می‌گردد. با قرار دادن نقاط ضعف بیشتر (در بازی به صورت نقطه‌های متحرک دیده می‌شوند) در قاب دوربین، ضربه‌ مهلکی را به آن‌ها وارد کنید. با عکاسی از ارواح، دقیقاً پیش از آن که دستشان به شما برسد (لحظه آخر)، می‌توانید ضربه سهمگین دیگری به آن‌ها وارد کنید که این حرکت در بازی Fatal Frame نامیده می‌شود.

مکانیک مبارزه و تعامل با محیط به وسیله Camera Obscura شاید در چند ساعت ابتدایی بازی برای گیمرهای جدید، جذاب و سرگرم کننده باشد اما بدون شک پس از گذشت مدتی، روند گیم‌پلی به طرز آزار دهنده‌ای تکراری می‌شود. شاید تنها عنصری که بتواند شما را تا انتهای بازی با خود نگه دارد، روایت اسرار آمیز و سردرآوردن از معمای ژاپنی و جذاب بازی باشد. اما گیم‌پلی قطعاً پتانسیل 15 ساعت گیم‌پلی (یا شاید بیشتر) را ندارد.

در طرف دیگر، طرفداران قدیمی و کهنه کار Fatal Frame نیز ممکن است مکانیک‌های Fatal Frame: Maiden of Black Water را با وجود عناصر منحصر به فردی که دارند، برای سال 2021 میلادی کمی کهنه و منسوخ شده بیابند. به همه این موارد، کنترل‌های قدیمی و نه چندان مدرن بازی را نیز اضافه کنید تا نه تنها به سال 2014 (سال عرضه بازی)، بلکه حتی به سال‌های قبل‌تر بازگردید!

عکسی با چهره‌های تار!

همانطور که گفته شد، بازی Fatal Frame: Maiden of Black Water برای اولین بار در سال 2014 میلادی برای کنسول Wii U منتشر شد. عرضه یک بازی برای کنسول Wii U یا حتی کنسول جدید‌تر نینتندو، یعنی نینتندو سوییچ، بدون شک به این معنی است که سازندگان باید آن را از نظر تقاضای سخت افزاری به حد پایینی بیاورند. در حقیقت باید به نوعی اثر خود را برای سخت افزار ضعیف و موبایلی این کنسول بهینه نمایند. همین موضوع سبب شد تا Fatal Frame: Maiden of Black Water حتی در زمان عرضه نیز گرافیک و جلوه‌های بصری چشمگیری نداشته باشد که البته با توجه به سخت افزار، خرده‌ای نیز به آن وارد نبود.

اما حالا نسخه بازسازی شده Fatal Frame: Maiden of Black Water که برای کنسول‌های نسل هشتم و نهمی منتشر شده، چه چیزی برای ارائه دارد؟ Fatal Frame: Maiden of Black Water روی کنسول پلی استیشن 5 (نسخه‌ای که نقد بر اساس آن نوشته شده)، با رزولوشن 4K و نرخ فریم 60 بر ثانیه اجرا می‌شود. افزایش چند برابری رزولوشن اجرایی، کیفیت بافت‌ها و سایه‌ها، سبب شده تا این عنوان جذابیت‌های بصری خاص خود را داشته باشد. Maiden of Black Water با این که از نظر فنی هیچگاه بازی خوبی نبوده و ریمستر آن نیز در چنین جایگاهی قرار نمی‌گیرد، اما طراحی‌های هنری تیم سازنده، همچنان زیبا و جذاب‌اند.

با تمام این تفاسیر و در نظر گرفتن تمام پیشرفت‌های گرافیکی نسخه بازسازی شده نسبت به نسخه اصلی، بد نیست به نکته دیگری اشاره کنیم. برخی از بازی‌های قدیمی، خصوصاً بازی‌های ترسناک، جو و اتمسفرشان به همان محدودیت‌های سخت افزاری و تکنیک‌هایی که برای کاهش تقاضای فنی در نظر گرفته شده، گره خورده است. شاید Maiden of Black Water را نیز بتوانیم یکی از همین نمونه‌ها در نظر بگیریم.

به عنوان مثال، طراحی شخصیت‌ها و ارواح، جزئیات مثال زدنی و خاصی ندارند و با یک ریمستر سطحی نیز قرار نیست این وضعیت دچار تغییر شود. بنابراین، با رزولوشن بسیار بالاتر در نسخه بازسازی شده، این موارد بیشتر به چشم می‌آیند و ممکن است در مواقعی به عنوان یک نقطه ضعف محاسبه شوند.

در زمینه موسیقی و صداگذاری، Fatal Frame: Maiden of Black Water عملکرد درخشانی ندارد. موسیقی‌ها و افکت‌های صوتی طراحی شده برای مراحل و شرایط مختلف بازی، حس هیجان و ترس را همچنان با وجود قدیمی بودن و کیفیت نسبتاً پایین القا می‌کنند. اما صداگذاری بازی، هم در زمینه تنظیم صدا و هم در زمینه ادا شدن دیالوگ‌ها توسط صداگذاران، مشکلات بزرگی دارد.

همانطور که در ابتدای متن توضیح داده شد، صداگذاران (حداقل صداپیشه‌های انگلیسی که مورد بررسی قرار گرفته)، دیالوگ‌ها را بدون احساس خاصی بیان می‌کنند. حتی گاهی اوقات دیالوگ‌ها آنقدر بد نوشته شده‌اند که به تسلط و تجربه تیم بومی‌سازی یا Localization بازی شک می‌کنیم. با این حال، از آنجایی که به صورت کلی خطوط دیالوگ بسیاری برای بازی نوشته نشده‌، این موضوع آنچنان که فکر می‌کنید به چشم نمی‌آید.

سخن پایانی:

بیایید بی‌تعارف بگوییم؛ Fatal Frame: Maiden of Black Water یک ریمستر ناخواسته بود. با این که به شخصه از معرفی اولیه Fatal Frame: Maiden of Black Water خوشحال شدم. حتی با پایین آوردن انتظارات خود، توانستم چند ساعت خوب و سرگرم کننده را با بازی سپری کنم. اما باید قبول کنیم که بازسازی یک نسخه از سری با قدمت Fatal Frame، آن هم نه بهترین نسخه آن در دوره و زمانه کنونی، فرصت و مجالی برای موفقیت و دیده شدن ندارد. شاید ساخت یک ریبوت و زنده کردن فرانچایز در مقیاسی بزرگتر، می‌توانست فرصت بسیار بزرگتری را برای Fatal Frame فراهم آورد.

با تمام این تفاسیر، بازسازی Fatal Frame: Maiden of Black Water همچنان یک تجربه جالب برای طرفداران سبک وحشت بقا و البته طرفداران قدیمی سری محسوب می‌شود. یادمان نرود که بسیاری از مردم در زمان عرضه، نتوانستند Maiden of Black Water را تجربه کنند و انحصاری بودن آن برای Wii U، این فرصت را از افراد بسیاری گرفت. حالا این ریمستر فرصت بسیار خوبی است تا روی هر پلتفرمی که دوست داریم، باز هم پس از سال‌ها به حال و هوای فیتال فریم بازگردیم.