فرنچایزهای کمی در تاریخ بازیهای ویدیویی موفق به الهامبخشی به یک ژانر کامل شدهاند. با توجه به کمبود تعداد ژانرها و ازدیاد فرنچایزها، چنین دستاوردی قطعا ستودنی است. از عنوان این مقاله احتمالا متوجه شدهاید که در مورد فرنچایز Castlevania صحبت میکنیم. Castlevania در کنار Metroid پایههای ژانر محبوب مترویدوینیا را تشکیل میدهد. حتی نام این ژانر از ترکیب نام این دو فرنچایز شکل گرفته است. Castlevania فرنچایزی غنی بوده و تاریخچهی آن تقریبا در حد و اندازهی آنتاگونیستش، کنت دراکولا، عمیق است. در ادامه قصد داریم تا به بررسی تاریخچه سری Castlevania بپردازیم. با گیم پالت همراه باشید.
فرنچایز Castlevania کونامی بیش از 30 سال در جهان بازیهای ویدیویی حضور داشته و نه تنها یکی از قدیمیترین پلتفرمرها، بلکه یکی از قدیمیترین فرنچایزهای تاریخ بازیهای ویدیویی به شمار میرود. این فرنچایز جز اولینها در استفاده از المانهای نقشآفرینی خارج از بازیهای نقشآفرینی هم هست. موردی که در بازیهای امروزی و مدرن امری عادی به شمار میرود. به علاوه این فرنچایز یکی از نمادینترین فرنچایزهای کنسول افسانهی نینتندو یعنی NES نیز هست. دشواری قابل توجه بازیهای Castlevania همیشه بخشی از دلیل شهرت و محبوبیت آن بودهاند.
این فرنچایز از کجا آغاز شد؟
30 سالی میشود که خانوادهی Belmont نهایت تلاش خود برای شکست دادن دراکولا را انجام داده است. این نام، Belmont، حائز اهمیت بسیاری در فرنچایز Castlevania است. چرا که تنها یک Belmont توانایی حمل سلاح Vampire Killer نمادین را دارد. این سلاح چیزی نیست جز شلاق آبا و اجدادی نمادین خانوادهی Belmont. فکر نکنم که توضیح دادن تواناییهای این شلاق لازم باشد. هر بازی Castlevania تا به امروز شامل یک شخصیت از خانوادهی Belmont شده است. حتی اگر این شخصیت پروتاگونیست آن بازی نباشد، میتوانیم او را در قامت شخصیت جانبی ببینیم. باید بدانید که Belmontها واقعا از دراکولا بیزار هستند.
برای شکست دادن دراکولا، یک نفر باید از Castlevania عبور کند. Castlevania در واقع قصری شیطانی و محل اقامت دراکولا است. این قصر پر شده از نیروهای شیطانی ماورایی است. در اکثر بازیها شما باید به قلب این قصر رسیده و باس نهایی روبهرو شوید. باس نهایی هم کسی نیست جز خود دراکولا. تا کنون بیش از 30 بازی Castlevania منتشر شده و طبعا بررسی تمام آنها چندان عقلانی نیست. برای همین در این مقاله قصد بررسی برخی از مهمترین آنها را داریم.
شاید برای شما این سوال پیش آمده باشد که نام Castlevania از کجا میآید. چرا که این بازی اولین بار در ژاپن تحت نام Demon Castle Dracula منتشر شد. صرفا برای بازارهای غربی بود که نام بازی به Castlevania تغییر یافت. دلیل این تغییر نام مشخص نیست. اما احتمالا این مهم به این خاطر بوده که Castlevania با Transylvania همقافیه است. Transylvania در فولکور و داستانهای مختلف خانهی اصلی دراکولا است. به علاوه نام Demon Castle Dracula کمی بچگانه است. با این اوصاف بگذارید تاریخچه را با اولین بازی این فرنچایز آغاز کنیم.
Castlevania 1986
اولین Castlevania در سال 1986 و برای کنسول NES منتشر شد. در این بازی شما کنترل Simon Belmont، یکی از نوادگان خانوادهی Belmont، را به دست میگرفتید. Castlevania یک پلتفرمر ساید-اسکرولر کلاسیک بود. شما بازی را در یک جهت ادامه میدادید و با دشمنانی که بازی بر سر راه شما میگذاشت مبارزه میکردید. با نزدیکتر شدن به باس نهایی، دشمنان بازی چالش برانگیزتر هم میشدند. این بازی از اتمسفری استفاده کرد که با ترکیب سبک گوتیگ و ژانر وحشت به پایهی ثابت فرنچایز Castlevania تبدیل شد. همچنین درجهی سختی بالای بازی به یکی از جوانب نمادین آن تبدیل شد.
درست در همان سال و یک ماه پس از عرضهی Castlevania بود که بازی Vampire Killer برای MSX2، یک پلتفرمی کامپیوتری، منتشر شد. این اولین بازی Castlevania بود که از المانهای مترویدوینیا استفاده میکرد. برای مثال میتوانستید به صورت آزادانه در قصر دراکولا به گشت و گذار بپردازید. تفاوت اصلی بین یک مترویدوینیا و یک پلتفرمر کلاسیک ساید-اسکرولر این است که در یک مترویدوینیا در واقع با یک بازی جهان باز دو-بعدی طرف هستیم. شما در یک مترویدوینیا قابلیت بازگشت به محیطهای قبلی را هم دارید. اما در ساید-اسکرولرهای سنتی مثل Super Mario Bros شما تنها میتوانید در یک جهت حرکت کنید.
Castlevania II: Simon’s Quest
Castlevania 2 که دنبالهای مستقیم برای اولین Castlevania بود، بار دیگر شامل شخصیت Simon Belmont میشد. همچنین این اولین بازی فرنچایز بود که از المانهای نقشآفرینی استفاده میکرد. Castlevania II: Simon’s Quest یک مترویدوینیا کامل هم بود و میتوانستید بدون محدودیت به گشت و گذار در محیطهای بازی بپردازید. به علاوه او حالا توانایی رفتن به مغازههای درون بازی و خرید مهمات و ارتقای ابزارها و سلاحهایش را داشت. البته بزرگترین المان نقشآفرینی بازی معرفی یک سیستم سطحبندی برای شخصیت اصلی بود.
Castlevania III: Dracula’s Curse
Dracula’s Curse در سال 1989 منتشر شد و Castlevania را به ریشههای خود و فرمول بازی اصلی بازگرداند. گیمپلی بازی شباهت بسیار بیشتری به Casltevania اول داشت. البته برخی از پیشرفتهای Castlevania 2 هنوز هم در این بازی حضور داشتند. با این حال Castlevania 3 مسیرهای مختلف را به عنوان یک ویژگی به این فرنچایز اضافه کرد. این ویژگی مراحل جدید و چندین شخصیت قابل بازی را به بازی آورد. Castlevania 3 اولین بازی در این فرنچایز بود که شامل مراحل جانبی با مسیرهای آسانتر یا سختتر میشد و به شما اجازهی انتخاب بین این مسیرها را میداد.
همچنین برای اولین بار شاهد شخصیتهای اصلی دیگری خارج از خانوادهی Belmont بودیم. این شخصیتها به معنی روشهای جدید برای مبارزه با دشمنان و گشت و گذار در قصر سه برابر بزرگتر دراکولا بودند.
Castlevania X Rondo Of Blood And Bloodlines
بازی Castlevania X Rondo Of Blood And Bloodlines که در سال 1993 منتشر شد، به عقیدهی بسیاری از طرفداران یکی از بهترین بازیهای Castlevania تاریخ است. این بازی بر روی کنسول Super CD منتشر شد. کنسولی که متاسفانه هرگز خارج از ژاپن عرضه نشد و به همین دلیل دسترسی به این بازی کار دشواری است. Rondo Of Blood به خاطر ریسکهایی که در طراحی آن اتخاذ شده بود و جابهجا کردن مرزهای یک بازی ساید-اسکرولر ستوده شد. همچنین برای به پایان رساندن این بازی به مهارت زیادی از سوی بازیباز نیاز بود و باید به خوبی شخصیت خود و تواناییهای او را میشناختید.
Castlevania Bloodlines یک سال بعد و در سال 1994 بر روی کنسول SEGA Genesis منتشر شد. Bloodlines به خاطر معرفی یک خونآشام دیگر به بازی با نام Eric Lecarde مشهور است. معرفی Eric Lecarde درها را برای اضافه شدن شخصیتهای ماندگار بیشتر در آیندهی فرنچایز باز کرد. شخصیتهایی که در میان آنها میتوان به Alucard افسانهای هم اشاره کرد.
Castlevania: Symphony Of The Night
در نهایت به شاهکار و گل سرسبد این فرنچایز یعنی Castlevania: Symphony Of The Night میرسیم. Symphony Of The Night که بر روی کنسول انقلابی سونی یعنی پلیاستیشن عرضه شد، تکتک المانهای خوب قبلی سری را گرفت و آنها را بهتر کرد. به لطف سختافزار قدرتمند پلیاستیشن، بازی از ظاهر و گرافیک بهتری هم نسبت به عناوین قبلی برخوردار بود. Castlevania: Symphony Of The Night از هر نظر یک مترویدوینیای کامل بود و به بازیبازان توانایی حرکت کاملا آزادانه در محیطهای خود را میداد. البته در ابتدا تنها به چندین محیط محدود بودید و باید با کسب مهارتها و ابزار بیشتر به محیطهای دیگر دسترسی پیدا میکردید.
همچنین درجهی سختی بازی نسبت به عناوین قبلی کاهش یافته بود، اما این کاهش در حدی نبود که بتوان Symphony Of The Night را بازی آسانی خواند. کنترلهای دقیق و انیمیشنهای روان از کیفیت نهایی گیمپلی هم اطمینان حاصل میکردند. Castlevania: Symphony Of The از نظر سبک هنری هم کمی با بازیهای قدیمیتر تفاوت داشت. اتمسفر گوتیگ و ترسناک فرنچایز جای خود را به سبک باروک اروپایی دادند. موسیقی متن بازی هم به بخش ماندگاری از تاریخچهی فرنچایز Castlevania تبدیل شده است.
Castlevania: Circle of the Moon
کنسول دستی Game Boy Advance میزبان یکی از بهترینهای فرنچایز Castlevania بوده است. Circle of the Moon با تحسین شدید منتقدان روبهرو شد و توانست نمرهی 91 را در وبسایت متاکریتیک دریافت کند. همچنین با فروش بیش از 1 میلیون نسخه در سرتاسر جهان، این بازی به یک موفقیت تجاری هم برای کونامی تبدیل شد. Castlevania: Circle of the Moon همانند بسیاری از عناوین کلاسیک این مجموعه از سبک دو-بعدی ساید-اسکرولر استفاده میکند. با این حال المانهای نقشآفرینی زیادی هم در این بازی یافت میشوند و Nathan، پروتاگونیست بازی، با استفاده از XP میتواند شاخههای مهارتی مختلفی را ارتقا دهد.
Castlevania: Circle of the Moon شامل یکی از سیستمهای منحصر به فرد این فرنچایز با نام Dual Set-up System یا به اختصار DSS هم میشد. این سیستم حول کارتهای جادویی درون بازی است که به دو دستهی Action و Attribute تقسیم میشوند. کارتهای Action نوع جادوی شما را تعیین کرده و کارتهای Attribute به قدرت جادوی مذکور میافزایند. با ترکیب کارتهای این دو دسته در مجموع میتوان به صد نوع جادوی مختلف دست یافت. جالب است بدانید که با وجود تحسین منتقدان از بازی، تهیهکننده فرنچایز Castlevania که در روند توسعهی این بازی دخیل نبود انتقادات شدیدی از بازی داشت و آن را فاقد همخوانی با جهان Castlevania دانست.
Castlevania: Lament of Innocence
بازی Castlevania: Lament of Innocence برای اولین بار فرنچایز Castlevania را به پرفروشترین کنسول تاریخ یعنی پلیاستیشن 2 آورد. از نظر داستانی، این اولین بازی سری به شمار میرود و شما را به سال 1094 و ریشههای سری و آغاز درگیری میان خانوادهی Belmont و دراکولا باز میگرداند. همچنین این سومین بازی در تاریخ فرنچایز Castlevania بود که از گرافیک سه-بعدی استفاده میکرد. استفاده از طراحی مراحل تکراری و نیاز بیش از حد به بازگشت به محیطهای سابق، باعث شد تا بازی آن طور که باید و شاید با واکنشهای مثبت روبهرو نشود.
Castlevania: Lords of Shadow
Lords of Shadow به صورت کامل فرنچایز Castlevania را ریبوت کرد و آن را به قرون وسطی و اروپای جنوبی آورد. در این بازی شما نقش Gabriel Belmont را بازی میکنید. Gabriel به دنبال شکست دادن محفلی تاریک به نام Lords of Shadow و بازگرداندن همسرش به زندگی است. این بازی اصالتا از سوی کونامی صرفا تحت نام Lords of Shadow معرفی شد تا طرفداران از تغییرات عظیم به وجود آمده در فرنچایز Castlevania بیخبر بمانند. هیدئو کوجیما (Hideo Kojima)، خالق سری Metal Gear، در تهیهکنندگی این اثر نقش داشت.
Castlevania: Lords of Shadow یک اکشن ماجراجویی سوم-شخص است. البته همانند عناوین کلاسیک این سری، حل پازلها و پلتفرمینگ هنوز جز المانهای مهم بازی به شمار میروند. Castlevania: Lords of Shadow با نقدهای نسبتا مثبتی روبهرو شد و توانست به فروش خوبی هم دست یابد. همین مهم باعث شد تا کونامی دستور ساخت دو دنبالهی دیگر برای Lords of Shadow را صادر کند. هر چند آن دو دنباله چه از نظر هنری و چه از نظر تجاری هرگز به موفقیت Lords of Shadow نرسیدند.
Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate
Mirror of Fate به نوعی یک اسپینآف برای سری جدید Lords of Shadow به شمار میرفت که اصالتا با در نظر داشتن کنسول دستی 3DS طراحی شده بود. این بازی یک ساید-اسکرولر بوده و تا حدی بازگشت به فرمول کلاسیک Castlevania به شمار میرود. در این بازی شما کنترل Gabriel Belmont، پسر او Trevor، نوهاش یعنی Simon Belmont و Alucard را به دست میگیرید. ایراداتی مثل اصرار بر گشت و گذار نه چندان آزادانه و طراحی مراحل سطحی باعث شد تا بازی با واکنشهای ضد و نقیضی مواجه شود. Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate در وبسایت متاکریتیک نمرهی 72 را کسب کرد.
Castlevania: Lords of Shadow 2
دنبالهی اصلی Lords of Shadow، دراکولا را بین جهان مدرن و قرون وسطی قرار میداد. این بار شاهد یک طراحی کاملا جهان باز هستیم و بازیبازان کنترل دراکولا را با قدرتهای مختلف در دست میگیرند. هدف شما در این بازی شکست دادن دشمن دیرینهی دراکولا یعنی شیطان است. مبارزات و باسفایتهای Lords of Shadow 2 احتمالا جز بزرگترین نقاط قوت آن محسوب میشوند. با این وجود ریتم شلختهی بازی، بخشهای مخفیکاری ضعیف و طراحی بصری آن باعث شدند تا دنبالهی Lords of Shadow با نقدهای منفی مواجه شود و به کسب نمرهی 63 در متاکریتیک رضایت دهد.
بازی از نظر داستانی با خلاصهای از داستان Mirror of Fate آغاز میشود. جایی که شاهد تبدیل شدن Gabriel Belmont به دراکولا و درگیریهای او با پسرش، Trevor، هستیم. سیستم جادوی بازی قبلی جای خود را به دو سلاح در قالب Void Sword و Chaos Claws داده است. از قابلیتهای دیگر دراکولا میتوان به توانایی تبدیل شدن به یک موش برای مخفی شدن از دست دشمنان اشاره کرد. همچنین با نوشیدن خون دشمنان میتوانید نوار سلامتی خود را دوباره پر کنید.
نتیجهگیری
همانطور که اشاره شد بیش از 30 بازی تحت فرنچایز Castlevania توسعه یافتهاند. در این مقاله اکثر بازیهای نمادین و مهم این فرنچایز را بررسی کردیم. Lord of Shadows به طرز قابل توجهای گیمپلی کلاسیک Castlevania را تغییر داد. این دسته از بازیهای Castlevania لقب مدرنوینیا را از سوی طرفداران دریافت کردهاند و با جدایی از سبک دو-بعدی، بیشتر به عناوین سه-بعدی اکشن ماجراجویی تبدیل شدهاند. متاسفانه این دسته از بازیهای Castlevania هرگز به موفقیت عناوین کلاسیک آن نرسیدند و شکست تجاری آخرین بازی باعث شده تا فعلا کونامی علاقهای به ساخت یک بازی جدید نداشته باشد.