اگر شما هم از طرفداران سبک هک اند اسلش باشید، بدون شک با سری بازیهای Devil May Cry آشنایی دارید؛ سری بازیهایی که با شخصیت دانته توانست راه خود را به دل بسیاری از گیمرها باز کند. چند روز پیش بود که شرکت کپکام (Capcom) با انتشار توییتی تولد ۲۰ سالگی Devil May Cry را جشن گرفت. به همین مناسبت، در این مقاله سعی داریم تا نگاهی به تاریخچه Devil May Cry و مسیر پر فراز و نشیبی که این سری در طول این ۲۰ سال طی کرده است، داشته باشیم. بنابراین در ادامه با گیم پالت همراه باشید.
تاریخچه سری بازیهای Devil May Cry
Devil May Cry (2001)
بازی Devil May Cry در ماه اکتبر سال ۲۰۰۱ میلادی منتشر شد و بسیاری آن را به دلیل گیمپلی جذاب، وجود سلاحهای متنوع و سیستم منحصر به فرد Devil Trigger که امکان ارتقای سلاحهای بازی را فراهم میکرد، تحسین کردند. سیستم کنترل Devil May Cry در عین سادگی بسیار کارآمد بود و البته نباید از نبردهای هیجانانگیز باس فایتها چشم پوشی کرد. در واقع Devil May Cry یک دستاورد و نوآوری بزرگ برای بازیهای 3D در آن سالها به حساب میآمد. این بازی بود که سیستم جاگلینگ (Juggling (سیستمی که بر اساس آن میتوانید به شخصیت مقابل زمانی که در هوا معلق است، چند بار به صورت پی در پی ضربه بزنید.) را وارد دنیای بازیهای رایانهای کرد.
جالب است بدانید که سیستم جاگلینگ پیش از این یک باگ در بازی Onimusha بود که شرکت Capcom یک اشتباه را به فرصتی استثنایی تبدیل و سیستمی جدید را وارد دنیای بازیهای رایانهای کرد. درواقع اگر به شما بگویم سیستم گیمپلی بازی پیرامون همین باگ توسعه یافته است، تعجب خواهید کرد. اما سوالی که پیش میآید این است که ایده بازی جذاب Devil May Cry از کجا آمده است؟
مدت کوتاهی پس از عرضهی کنسول پلیاستیشن ۲، آقای شینجی میکامی (Shinji Mikami)، تهیهکننده سری Resident Evil از هیدکی کامیا (Hideki Kamiya)، کارگردان Resident Evil 2 درخواست کرد تا کار توسعه نسخه جدید این سری را آغاز کند. از آنجا که این بازی نخستین عنوان از سری Resident Evil روی پلیاستیشن ۲ بود، کامیا قصد داشت تا این بازی را با جهانی پویاتر و درگیرکنندهتر از نسخههای پیشین توسعه دهد.
این بازی قرار بود تا روی شخصیتی به نام توبی (Toby) تمرکز کند. این شخصیت بدنی نامرئی داشت و از قدرتهای ماورالطبیعه برخوردار بود. درواقع این نسخه جدید بسیار از المانهای Resident Evil فاصله گرفته بود و بنابراین شرکت کپکام تصمیم گرفت تا این ایده جدید را به استودیوی جدیدی بسپارد. در نهایت نام شخصیت توبی به دانته (Dante) تغییر کرد و زامبیها جای خود را به نیروهای اهریمنی دادند تا بدین ترتیب سری Devil May Cry متولد شود. بنابراین Devil May Cry در ابتدا قرار بوده تا نسخهای جدید از Resident Evil باشد که خوشبختانه شرکت سازنده از این موضوع صرف نظر کرده و از این ایده بازی Devil May Cry را خلق کرده است.
البته ایدههایی هم از Devil May Cry به سری Resident Evil راه یافتهاند و اگر با دقت نگاه کنیم، میبینیم که شخصیت محبوب لیون کندی در بازی Resident Evil 4 شباهتهای ظاهری بسیاری با دانته دارد.
در نهایت پس از عرضهی Devil May Cry، شخصیت دانته توانست تا با حس شوخطبعی و ظاهر منحصر به فرد خود، جایگاه ویژهای در میان علاقهمندان به بازیهای رایانهای پیدا کند. البته ایراداتی هم به داستان و شخصیت پردازی ضعیف این نسخه وارد است ولی این موارد مانع کپکام برای ساخت دنباله این سری نشد.
Devil May Cry 2 (2003)
از هر نظر که به Devil May Cry 2 نگاه کنیم، این بازی یک موفقیت تجاری برای شرکت کپکام به شمار میرفت. اما این بدان معنا نیست بازی توانسته است انتظارات منتقدین و طرفداران را برآورده کند. Devil May Cry 2 موفق شد تا تنها در طول سه هفته فروش فوقالعاده ۱.۴ میلیون نسخهای را تجربه کند اما با این حال Devil May Cry 2 پایینترین نمره متا در این سری را به خود اختصاص داده است. نکته قابل توجه این است که متای Devil May Cry 2 حتی از ریبوت سال ۲۰۱۳ هم پایینتر است که در قسمتهای بعدی به طور مفصل به صحبت در مورد آن خواهیم پرداخت.
اما سوالی که پیش میآید این است که چرا Devil May Cry 2 تا این حد در مقایسه با نسخه اول ضعیف بود؟ اگر بخواهیم صادق باشیم، این سوال تنها یک جواب قانعکننده دارد و آن این است که هیدکی کامیا و استودیوی تیم لیتل دویلز (Team Little Devils) که وظیفه ساخت نسخه اول را برعهده داشتند، هیچ نقشی در توسعه Devil May Cry 2 ایفا نکردند. درواقع کامیا تا زمانی که اسناد طراحی Devil May Cry 2 منتشر نشده بودند، از ساخت این بازی خبر نداشت! مراحل توسعه بازی به قدری فاجعهبار پیش میرفت که کپکام کارگردان اولیه پروژه را اخراج (کارگردانی که تا به امروز هیچ نامی از او منتشر نشده است) و هیدکی ایتسونو (Hideaki Itsuno) را جایگزین او کرد.
صادقانه بخواهیم بگوییم، Devil May Cry 2 یک بازی مزخرف است! دشمنان بازی به هیچ عنوان واکنشی از خود نشان نمیدهند و گرچه سلاحهای مختلفی به دست میگیرند اما تمام انیمیشنها یکسان است. شمشیرهای طراحی شده بیشتر شبیه به چوب بیسبال هستند تا یک شمشیر واقعی. البته باس فایتهای Devil May Cry 2 بسیار کسلکننده هستند و آن نوآوری نسخهی اول در آنها دیده نمیشود. دانته که با حس شوخطبعی خاصش بین طرفداران شناخته میشود، به ندرت حتی در Devil May Cry 2 حرف میزند. تنها کاری که وی انجام میدهد وارد کردن ضربات بیروح با انیمیشنهای خشک به دشمنان است.
اگرچه Devil May Cry 2 از مشکلات بسیاری رنج میبرد اما برخی از ویژگیهای آن به عنوان سنگ بنای نسخههای بعدی استفاده شدند. ویژگیهایی نظیر به دست گرفتن کنترل چند شخصیت، باز کردن لباسها و آیتمهای جدید، قابلیت والران و حالت Bloody Palace. در حالت Bloody Palace، شخصیت بازی در راندهای مختلف در مقابل خیل عظیمی از دشمنان قرار میگیرد و باید تا زمانی که میتواند زنده بماند. البته حالت Bloody Palace بینقص نیست و صرف نظر از اینکه با کدام شخصیت این حالت را تجربه میکنید، هیچ آیتم یا محتوای متفاوتی به شما تعلق نمیگیرد. البته این حالت با تمام کم و کاستیهای خود سنگ بنای بخش بسیار جذاب نسخههای بعدی است.
Devil May Cry 3: Dante’s Awakening (2005)
پس از فاجعهی Devil May Cry 2، کپکام به یک شروع تازه امیدوار است. Devil May Cry 3: Dante’s Awakening نسخهای بود که میتوانست این سری را از مرگ زودهنگام نجات دهد. Devil May Cry 3: Dante’s Awakening با کارگردانی هیدکی ایتسونو کار خود را آغاز کرد. این نسخه پیش درآمدی بر سری بود و طرفداران کنترل شخصیت دانته در ۱۸ سالگی را به دست میگرفتند. داستان بازی روی تلاش دانته برای متوقف کردن برادرش ورجیل (Vergil) در دستیابی به نیروهای اهریمنی تمرکز دارد. ایتسونو تلاش کرده بود که بازی تا حد بسیاری مشابه نسخهی اول باشد.
از آنجا که در Devil May Cry 3: Dante’s Awakening کنترل دانته ۱۸ ساله را برعهده داریم، این شخصیت از طراوت و شوخطبعی دوران نوجوانی برخوردار است و تا حد بسیاری از آن شخصیت ساکت نسخهی دوم فاصله گرفته است. بنابر گفتهی تاد تورسون (Todd Thorson)، رئیس بخش بازاریابی شرکت کپکام، تیم توسعهدهنده قصد داشت تا Devil May Cry 3: Dante’s Awakening را به یک تجربهی به یاد ماندنی در این سری تبدیل کند و در هر دو بخش کات سین و گیمپلی، تمرکز اصلی روی جنبههای اکشن باشد.
برای ارائهی آزادی عمل بیشتر به گیمرها و تسلط بیشتر بر گیمپلی، سازندگان حالت جدیدی به نام Style را به این سری اضافه کردند. این حالت به گیمرها اجازه میدهد تا از بین ۴ استایل مختلف به تجربه بازی بپردازند. هر استایل شامل مهارتها و سبک مبارزهی تازهای بود که همین موارد سبب شدند تا گیمپلی بازی حس تازگی خود را تا پایان حفظ کند. یک سال پس از عرضهی Devil May Cry 3: Dante’s Awakening، نسخهی ویژهی آن منتشر شد که حالت Bloody Palace را به بازی اضافه میکرد. علاوه بر این، شخصیت ورجیل به عنوان یکی از شخصیتهای قابل بازی در دسترس قرار گرفت که این موضوع با استقبال طرفداران رو به رو شد.
Devil May Cry 3: Dante’s Awakening یکی از موفقترین نسخههای سری است که فروش ۲.۳ میلیون نسخهای را تجربه کرد. در این نسخه شرکت کپکام اولین قدمهای خود برای استفاده از تکنولوژی موشن کپچر را برداشت و به همین دلیل، بازی در زمان عرضهی خود جزو بهترین بازیها از نظر بصری و انیمیشن به حساب میآمد.
Devil May Cry 4 (2008)
پس از موفقیت Devil May Cry 3: Dante’s Awakening، حال زمان آن رسیده بود تا این سری برای نسل جدیدی از کنسولها و گیمرها منتشر شود. هیدکی ایتسونو بار دیگر بازگشت تا کارگردانی Devil May Cry 4 را به دست بگیرد. نکته قابل توجه در خصوص این نسخه آن است که استودیوی سازندهی نسخه اورجینال یعنی Capcom Production Studios 4 برای ساخت این نسخه بازگشته بود. بنابراین تیم سازنده تصمیم گرفتند تا Devil May Cry 4 دنبالهای بر نسخه اول باشد.
این بازی به وسیلهی موتور بازیسازی MultiThread Framework ساخته شد. این موتور بازسازی برای ارائهی جلوههای بصری واقعگرایانه بر روی کنسولهای پلی استیشن ۳، ایکس باکس ۳۶۰ و پلتفرم رایانههای شخصی توسعه یافته بود. از آنجا که Devil May Cry 4 برای اولینبار برای ایکس باکس منتشر میشد، شاهد ورود نسل جدیدی از گیمرها به دنیای بازی بودیم. بر همین اساس، ایتسونو با چالش جدیدی رو به رو بود. چالشی که باید ضمن جلب رضایت طرفداران قدیمی، نسل جدیدی از گیمرها را به تجربهی Devil May Cry 4 ترغیب کند.
در Devil May Cry 4 شخصیت اصلی داستان نیرو (Nero) است، شوالیهای جوان از فرقهای مذهبی که به لطف نسل جدید کنسولها به بازی اضافه شد. دیگر تا الآن میدانیم که نیرو پسر ورجیل است. سازندگان قصد داشتند تا با اضافه کردن نیرو به Devil May Cry 4، گیمرهای تازهوارد را برای به دست گرفتن کنترل شخصیت دانته در بخش دوم بازی آمده کنند. از آنجا که شخصیت دانته سبک مبارزه متفاوت و دشوارتری دارد. سازندگان به دنبال آشنایی گیمرها با سیستم کلی گیمپلی بودند تا پس از آن طعم واقعی Devil May Cry با به دست گرفتن دانته را بچشند.
از آنجا که Devil May Cry 4 برای چند پلتفرم مختلف منتشر شد، در مدت کوتاهی لقب سریعترین فروش تاریخ مجموعه را اذعان خود کرد. Devil May Cry 4 توانست تا با فروش ۲ میلیون نسخهای در مدت یک ماه، انتظارات کپکام را برآورده کند. اگرچه بازی با نقدهای مثبت بسیاری رو به رو شد اما نتوانست رکورد نقدهای مثبت نسخهی اول و سوم را بشکند. بیشتر نقدهای منفی به روند کند داستان برمیگردند. از طرفی دیگر، مراحل دانته و نیرو مشابه هستند و تنها در برخی جزئیات نه چندان مهم با هم تفاوت دارند. بنابراین شما باس فایتها و مراحل بازی را دو بار از دید دانته و نیرو تکرار میکنید که در برخی موارد بسیار عذابآور و خستهکننده است.
البته شایعاتی وجود دارد که مراحل توسعه Devil May Cry 4 از دو سال به یک سال کاهش یافته و بخش اعظم بودجه صرف کاتسینها شده است. البته مدرکی برای تایید این شایعات وجود ندارد ولی اگر خوب به بازی نگاه کنیم، احتمالا کمبود چیزی در بازی احساس میشود. در واقع Devil May Cry 4 جزئیات نسخههای قبل را ندارد.
هفت سال پس از عرضهی Devil May Cry 4، شرکت کپکام در سال ۲۰۱۵ نسخه ویژهی این بازی را کنسولهای پلی استیشن ۴، ایکس باکس وان و پلتفرم رایانههای شخصی منتشر کرد. گرچه بسیاری از مشکلات نسخهی اورجینال هنوز هم پا برجا بودند اما تریش (Trish) و ورجیل به عنوان شخصیتهای قابل بازی در دسترس قرار گرفتند. Devil May Cry 4 Special Edition به قدری مورد استقبال قرار گرفت که درآمد کپکام در سال مالی را دو برابر کرد.
DmC: Devil May Cry 2013
اگر شما هم از طرفداران Devil May Cry باشید، احتمالا ترجیح میدهید در مورد این نسخه صحبت نکنید و یا آن را از حافظهی این سری پاک کنید. موتوهاید اشیرو (Motohide Eshiro)، تهیهکنندهی کپکام، در مصاحبهای اعلام کرد که دیگر بازیهای اکشن موفق به فروش ۴ یا ۵ میلیون نسخه میشدند و این در حالی بود که Devil May Cry فروش کمتری را تجربه میکرد. بنابراین کپکام تصمیم گرفت تا با نزدیک کردن حال و هوای بازی به دنیای غرب، تعداد مخاطبین خود را افزایش دهد تا فروش بیشتری داشته باشد.
برای اینکار، شرکت کپکام به سراغ یک توسعهدهندهی بریتانیایی به نام نینجا تئوری (Ninja Theory) رفت تا وظیفهی ساخت ریبوت این سری را برعهدهی آنها بگذارد. پیش از این، نینجا تئوری سابقهی قابل قبولی در ساخت بازیهایی نظیر Heavenly Sword و Enslaved: Odyssey to the West داشت. نینجا تئوری تصمیم گرفت تا شخصیت دانته را با اقتباس از دنیای سرگرمی غرب و الهام از مجموعهای نظیر Fight Club و Chronicle طراحی کند. بسیاری معتقدند که داستان DmC: Devil May Cry یک کپیبرداری بسیار ضعیف از فیلم John Carpenter’s They Live است.
بازهی زمانی معرفی تا عرضه DmC: Devil May Cry یک فاجعهی به تمام معنا بود؛ پس از رونمایی از بازی در جریان رویداد Tokyo Games Show 2010، طرفداران انتقادات تندی به بازی داشتند. از طرفی دیگر هم به نظر میرسید خود کپکام هم از روند توسعهی بازی راضی نیست و همین موضوع نمک بر زخم طرفداران میپاشید.
طراحی شخصیت دانته هیچ شباهتی با نسخهی اورجینال نداشت و دیگر خبری از موهای سفید و لباسهای منحصر به فرد او نبود. گرچه نینجا تئوری محتوای جدیدی به بازی اضافه کرد تا دانته را شبیه گذشته کند ولی دیگر کار از کار گذشته بود. در نهایت DmC: Devil May Cry نتوانست انتظارات کپکام را برآورده کند و حتی از Devil May Cry 4 هم یک میلیون نسخه کمتر فروخت. همین موارد سبب شد تا کپکام از تصمیم خود صرف نظر کند و Devil May Cry را به شرکت اصلی و جایی که به آن تعلق دارد، بازگرداند.
Devil May Cry 5 (2019)
پس از خاطرات تلخ نسخهی ریبوت، سری Devil May Cry در سکوت خبری فرو رفت و بسیاری از طرفداران از عرضهی نسخه جدید ناامید شده بودند. تا اینکه سرانجام در رویداد E3 2018 رسما از نسخهی جدید این بازی با عنوان Devil May Cry 5 رونمایی شد. اولین خبر خوش پیرامون بازی این بود که هیدکی ایتسونو برای کارگردانی بازگشته است. همین مورد کافی بود تا طرفداران به موفقیت بازی و وفادار ماندن این نسخه به ویژگیهای منحصر به فرد این سری امیدوار شوند.
داستان Devil May Cry 5 پنج سال پس از نسخهی چهارم جریان دارد. ایتسونو قصد داشت تا Devil May Cry 5 را به بهترین بازی که تا به حال ساخته است تبدیل کند. در طول گیمپلی شما کنترل سه شخصیت V، نیرو و دانته را برعهده میگیرید که به جرات میتوان گفت که سیستم گیمپلی Devil May Cry 5 متنوعترین در این سری است که شامل تعداد قابل توجهی قدرت جدید و مجموعهای از کمبوهای جذاب میشود.
Devil May Cry 5 توسط موتور قدرتمند RE Engine توسعه یافته است و ويژگیهای این موتور باعث شده تا شاهد یکی از چشمنوازترین بازیهای نسل هشتم باشیم. این نسخه با نقدهای مثبت بسیاری از سوی منتقدین و طرفداران رو به رو شده و در مجموع به نظر میرسد که توانسته تا انتظارت ناشر و طرفداران را برآورده کند. Devil May Cry 5 تنها دو هفته پس از انتشار موفق به ثبت رکورد فروش ۲ میلیون نسخه شد.
همچنین نسخهای ویژه از این بازی با عنوان Devil May Cry 5: Special Edition برای کنسولهای پلی استیشن ۵ و ایکس باک سری ایکس/اس منتشر شده است که ضمن بهبود بخشهای مختلف بازی، ورجیل را هم به عنوان یکی از شخصیتهای قابل بازی در دسترس قرار میدهد. در مجموع میتوان گفت که Devil May Cry 5 توانست این سری را به روزهای خوب خود بازگرداند و نسل جدیدی از گیمرها را با دانته، این پسر جذاب جهنمی آشنا کند. نسلی که به نظر میرسد مشتاقانه منتظر تجربه نسخهای جدید از این سری هستند.
👍
❤️❤️