استودیوی تیم نینجا از آن دست توسعه دهندگانی است که ثابت کرده تواناییهای این استودیو تنها به ساخت چند بازی مبارزهای و یا بازیهای هک اند اسلش همچون Ninja Gaiden ختم نمیشود. این استودیو در سال 2017 موفق شد یکی از بهترین نقش آفرینیهای تاریخ بازیهای ویدیویی را خلق کند. Nioh سعی نکرد تا یک نقش آفرینی عادی تکراری یا تقلیدی ساده از روی دست سری Souls باشد. بلکه تلاش کرد تا تجربهای نوآورانه، عمیق و متفاوت را خلق کند. بسیاری از توسعهدهندگان هنوز در خلق چنین آثاری ناکام ماندهاند. با نقد و بررسی بازی The Nioh Collection با ما همراه باشید.
نگاهی به سری Nioh
نسخهی اول سری Nioh در سال 2004 معرفی شد. ابتدا قرار بود این عنوان در سال 2006 عرضه شود اما روند توسعهی بازی بسیار زمانبر شد. در نهایت تقریبا یک دههی بعد یعنی در سال 2017 بازی Nioh رسما عرضه شد. استودیوی تیم نینجا (Team Ninja) تا پیش از سری Nioh، عناوینی همچون Ninja Gaiden و بازی مبارزهای Dead or Alive را توسعه داده بود. Ninja Gaiden یک عنوان هک اند اسلش بود و گیمپلی بازی را عمدتا مبارزات سریع، حل پازلها و یافتن آیتمهای قابل جمع آوری تشکیل میدادند.
میتوان گیمپلی بازی Ninja Gaiden را مشابه عناوینی چون سری کلاسیک God of War و Devil May Cry به شمار آورد. با این تفاوت که مبارزات بازی Ninja Gaiden کمی دشوارتر بودهاند. با اشاره به این موارد قصد داشتم این نکته را بگویم که عملا استودیوی تیم نینجا هیچ تجربهای در ساخت عنوان اکشن نقش آفرینی نداشت. نسخهی اول سری Nioh را میتوان جاهطلبانهترین بازی این استودیو تا آن زمان به شمار آورد. با این حال نتیجهی کار بسیار خوب بود. Nioh خیلی سریع توانست به موفقترین عنوانی بدل شود که استودیوی تیم نینجا تا به حال توسعه داده است.
بسیاری سری Nioh را با سری Dark Souls مقایسه میکنند. این بازی به سبب نوع مبارزات و گیمپلی، شباهتهای زیادی به این سری دارد. این سری مطمئنا الگوهای زیادی از سری Souls گرفته اما به حرات میتوان گفت که سری Nioh هویت مستقل خود را داراست. اولین چیزی که باعث میشود تا Nioh بسیار متفاوت به نظر برسد را میتوان ستینگ بازی به شمار آورد. بازی در دوران جنگهای داخلی ژاپن جریان داشت. این موضوع در طراحی شخصیتها، دشمنان و محیطهای بازی کاملا مشهود بود.
سازندگان تلاش کرده تا تک تک مواردی که در بازی وجود دارند، خود روایتگر یک داستان تاریک و بخشی از تاریخ آن دوره باشند. به علاوه شخصیت اصلی بازی یعنی ویلیام یک ایرلندی است که با فرهنگ ژاپن و شیوهی مبارزات این کشور کاملا غریبه است. او برای اینکه بتواند ماموریت خود را به انجام برساند و دشمن اصلی بازی یعنی Edward Kelly را شکست دهد، به اجبار فنون رزمی و شیوهی مبارزات یک سامورایی را در این کشور فرا گرفت. به نوعی ویلیام را میتوان اولین سامورایی غربی به شمار آورد.
همین موضوع عمق بیشتری به داستان بازی Nioh 1 بخشیده و روایت آن را بسیار جذابتر ساخت. کسب امتیاز تجربه و ارتقای مهارتها به مانند هر بازی نقش آفرینی، بخش اصلی گیمپلی بازی را تشکیل میدادند. با این تفاوت که مبارزات در بازی Nioh کمی سریعتر بود و به مهارت بالاتری نیاز داشت. به نوعی Nioh فرمولی متفاوت و جذابتر از مبارزات سری Souls را ارائه میدهد. پس از موفقیت نسخهی اول، تیم نینجا به سراغ نسخهی دوم رفت. Nioh 2 فرمول جذاب نسخهی اول را کمی ارتقا داده و ویژگیهای جدیدی به آن اضافه کرد.
یکی از مهمترین تغییرات، قابلیت شخصیسازی بود و دیگر خبری از شخصیت ثابت در بازی نیست. شما میتوانید کاراکتر مورد نظرتان را خلق کرده و به شخصیسازی آن بپردازید. این موضوع باعث میشود کمی از عمق داستان بازی کاسته شود. در زمینهی گیمپلی، تفاوت قابل توجهی میان نسخهی اول و دوم مشاهده نمیشود. بگذارید این طور بگویم طراحی مراحل بازی، باسها و دشمنان آن در Nioh 2 نسبت به نسخهی اول بهبود یافت. Nioh 2 در زمینهی روایت داستانی سعی کرد تا داستان شخصیتری را روایت کند. همچنین Nioh 2 نسبت به نسخهی اول، بیشتر بر روی افسانهها و تاریخ ژاپن تمرکز داشت.
اما در زمینهی گیمپلی به جز اضافه شدن قابلیت Yokai در بازی و بهبود عملکرد برخی سلاحها، عملا Nioh 2 چیز جدیدی برای رو کردن ندارد. Nioh 2 اصلا بازی بدی نیست و مطمئنا به اندازهی نسخهی اول از تجربهی نسخهی دوم نیز رضایت خواهید داشت. ولی همانطور که اشاره شد، Nioh 2 تغییرات بسیار اندکی داشت. به سبب همین موضوع، شاید حتی بتوان Nioh 2 را همان Nioh 1.5 یا نسخهی ارتقا یافته از Nioh 1 خطاب کرد.
نقد و بررسی بازی The Nioh Collection
با عرضهی کنسول پلی استیشن 5 در سال 2020، بدیهی بود که سازندگان سری Nioh نیز به عرضهی نسخهی دوم برای کنسول پلی استیشن 5 فکر کنند. اما در اقدامی جالب و تحسین برانگیز سازندگان از عرضهی نسخهی کامل سری Nioh برای کنسول پلی استیشن 5 خبر دادهاند. این نسخه که Nioh Collection نام دارد، شامل نسخهی ریمستر بازیهای Nioh 1 و Nioh 2 به همراه تمام بستههای الحاقی آنها میشود. The Nioh Collection هماکنون برای کنسول پلی استیشن 5 در دسترس است. بنابراین در ادامه قصد داریم به نقد و بررسی این مجموعه بپردازیم و ببینیم که چه تفاوتهایی با نسخههای اصلی دارد.
قاعدتا اولین چیزی که به ذهن هر بازیبازی خطور میکند این است که بازی از نظر بصری بر روی کنسول پلی استیشن 5 چه کیفیتی دارد. باید گفت شاهد بهبودهایی در این زمینه هستیم. این تغییرات بسیار اندک هستند و شاید در نگاه اول آنچنان متوجه آنها نشوید. بزرگترین تغییر نسخهی نسل نهمی را میتوان بارگذاری سریعتر و عملکرد بهتر عنوان کرد.
البته اگر همین حالا نسخهی نسل هشتمی را از طریق قابلیت Backward Compatibility بر روی کنسول پلی استیشن 5 تجربه کنید، مشاهده میکنید که سرعت بارگذاری و عملکرد بازی در این نسخهها نیز بهبود یافتهاند. در این صورت سوالی که پیش میآید این است که چه نیازی به نسخهی نسل نهمی بود و اینکه آیا این نسخه ارزش قیمت گذاری کامل 70 دلاری را دارد.
عملکرد فنی بازی The Nioh Collection
از نظر عملکرد، بازی The Nioh Collection بر روی سه حالت کلی قابل اجراست. حالت اول رزولشن 4K، حالت استاندارد و حالت سوم اجرای بازی با نرخ فریم 120 است. رک و راست بگویم هر دو بازی بر روی رزولوشن 4K وقعا زیبا به نظر میرسند و بسیار چشمنواز هستند. جالب است بدانید بازی بر روی رزولوشن 4K داینامیک اجرا میشود. یعنی شاهد اجرای بازی بر روی رزولشن 2160p به طور ثابت نیستیم. اما با این وجود کیفیت بصری بازی به قدری چشمنواز است که اصلا این موضوع به چشم نیامده و متوجه آن نخواهید شد.
بازی Nioh یک عنوان اکشن نقش آفرینی است و گیمپلی و مبارزات آن از سرعت بسیار بالایی برخوردار است. بنابراین بسیار اهمیت دارد که بازی بسیار روان و بدون هیچ افت فریمی اجرا شود. بازی بر روی رزولوشن 4K علیرغم رزولوشن بالاتر، عملکرد بهتری دارد و تقریبا در تمام طول بازی نرخ فریم 60 را حفظ میکند. به خصوص در هنگام مبارزات و صحنههای شلوغ نیز بازی عملکرد نسبتا پایداری دارد و شاهد افت فریمهای بسیار ناچیزی هستیم.
اگر مانیتور یا تلویزیون شما داری نرخ بهروزرسانی 120Hz باشد، قادر خواهید بود تا بازی را بر روی حالت نرخ فریم 120 نیز تجربه کنید. اجرای بازی بر روی 120 فریم باعث می شود تا بتوانید تجربهای مشابه پلتفرم رایانههای شخصی داشته باشید. این طور به نظر میرسد که این حالت نتوانسته آن طور که باید و شاید عملکرد خوبی را ارائه دهد. تجربهی بازی در این حالت به طور کلی خوب است؛ اما اگر افت فریمهای گاه و بی گاه آن را نادیده بگیرید. به خصوص وقتی به محیطهای بزرگتر رفته و با دشمنان زیادی مبارزه میکنید، تجربهی بازی بر روی این حالت میتواند آزاردهنده باشد.
بدترین حالت بازی حالت استاندارد است. این حالت در واقع همان تجربهی بازی بر روی رزولوشن 1080p است منتها سازندگان تلاش کرده تا سطح جزئیات بازی، کیفیت سایه و انعکاسها را در این حالت بهبود بخشند. اما این بهبودها به سختی قابل تشخیص هستند. در این صورت مشخص نیست سازندگان با چه هدفی رزولوشن بازی را فدای این جزئیات اندک کردهاند. اگر میخواهید تجربهای پایدار و قابل قبول از بازی داشته باشید، قطعا باید حالت 4K را انتخاب کنید.
بارگذاری سریعتر
کنسول پلی استیشن 5 از حافظهی پرسرعت و قدرتمند SSD بهره می برد. بنابراین این موضوع در سرعت بارگذاری بازی بسیار موثر است. به مانند سری بازیهای Souls، پس از اینکه یک بار در بازی کشته شوید، تمام ارواح خود را از دست خواهید داد و باید دوباره به همانجایی که کشته شدهاید بازگشته و ارواح خود را پس بگیرید.
موضوعی که در کنسول پلی استیشن 4 همیشه بازیبازان را آزار میداد، بارگذاریهای نسبتا طولانی بازی بود. پس از هر بار مردن، در حدود یک دقیقه باید منتظر مانده تا بازی دوباره بارگذاری شود و بتوانیم به بازی ادامه دهیم. اما به لطف درایو SSD، سرعت بارگذاری در نسخهی پلی استیشن 5 بازی بسیار کوتاهتر شده است. پس از هر بار کشته شدن، تنها کافی است چند ثانیه منتظر بمانید تا باگذاری به اتمام رسیده و دوباره بازی را آغاز کنید. این موضوع بسیار شگفت انگیز است.
سازگاری محدود با DualSense
با استفاده از کنترلر جدید DualSense و بهرهگیری از قابلیت Adoptive Triggers، بازی The Nioh Collection تلاش میکند تا تجربهای عمیقتر را به شما ارائه دهد. اما متاسفانه این قابلیت حداقل در بازی Nioh Collection کاربرد بسیار کمی دارد. در حقیقت بازخورد هپتیک ( Haptic Feedback) در بازی تنها به استفاده از سلاحهای دوربرد به مانند تیر و کمان محدود میشود. به هنگام استفاده از تیر و کمان، حس کشیدن کمان و رهاسازی پیکان کاملا به شما القا خواهد شد.
متاسفانه قابلیت لرزش کنترلر DualSense نیز بسیار محدود است. تنها زمانی که با سرعت به اجسام قابل تخریب برخورد کنید، لرزش کنترلر احساس میشود. در مجموع اگر قصد دارید که بازی Nioh Collection را تنها به خاطر قابلیتهایی که DualSense به شما ارائه میدهد، تهیه کنید و انتظار دارید که این بازی حس واقعی مبارزات سامورایی را به شما القا کند، The Nioh Collection قطعا شما را ناامید خواهد کرد.
گیمپلی
در زمینهی گیمپلی بازی هیچ تفاوت خاصی مشاهده نمیشود. تمام المانهای گیمپلی همانهایی هستند که در نسخهی اورجینال بازی آنها را تجربه کردیم. گیمپلی بازی Nioh مبتنی بر سیستم گستردهی لوت و مبارزات سریع است. شما ابتدا باید شخصیت خود را ساخته و سپس مراحل بازی را آغاز کنید. از طریق مبارزه با دشمنان و جمع آوری امتیاز تجربه میتوانید مهارتهای شخصیت اصلی را ارتقا دهید. سیستم لوت بازی به شما اجازه میدهد تا با از بین بردن دشمنان، آنها را لوت کرده و بتوانید سلاح، زره و یا مهمات دیگری را در بازی به دست آورید.
تمام این سلاح و زرهها از طریق بخش آهنگری بازی قابل ارتقا هستند. بر اساس نوع سلاحی که انتخاب میکنید، میتوانید حالت مبارزهی خود را تغییر دهید. به طور مثال میتوانید با استفاده از یک شمشیر حالت مبارزهی خود را به حالت سامورایی تغییر دهید. از این طریق قادر هستید با سرعت بالاتری به دشمنان خود ضربه بزنید. اما همانطور که گفتم حالتهای مبارزهی متفاوتی وجود دارد. برخی از این حالتها ممکن است برای مبارزه با برخی دشمنان مناسب نباشند.
به طور کلی انتخاب نوع سلاح و حالت مبارزه، مسالهای است که به مرور زمان و با کمی آزمون و خطا به نتیجه مناسبی دست خواهید یافت. شما میتوانید با ارتقای سلاح و زرههای خود، قدرتهای جدیدی برای آنها آزاد کنید. همچنین با قرار دادن جادوی خاصی بر روی سلاحها، میتوانید از آنها سلاح قدرتمندتری بسازید.
یکی از قابلیتهای جدیدی که در Nioh 2 معرفی شد، قابلیت تبدیل شدن به Yokai بود. شخصیت اصلی بازی یک نیمه انسان و نیمه شیطان است. فرم Yokai را میتوان در واقع فرم شیطانی شخصیت اصلی به شمار آورد. با تبدیل شدن به این حالت، میتوانید آسیب بیشتری به دشمنان خود وارد کنید. این موضوع به خصوص در هنگام مبارزه با مینی باسهای بازی بسیار مفید خواهد بود.
البته شخصیت اصلی بازی میتواند از قدرتی با نام Guardian Spirit نیز استفاده کند که انواع مختلفی دارند. هر لحظه میتوانید فرم یوکای و Guardian Spirit خود را تغییر دهید. هر یک از آنها، قابلیتها و قدرتهای مختلفی را در اختیار شما میگذارند.
در پایان مراحل بازی باید با باسهای بازی روبرو شوید. باسهای بازی از تنوع بالایی برخوردار هستند. آنها به تدریج بسیار چالش برانگیزتر شده و کار شما برای شکست باسها بسیار دشوار میشود. یکی از مزیتهای بازی Nioh 2 نسبت به Nioh 1 را میتوان وسیعتر شدن محیطهایی اشاره کرد که باسفایتها در آن شکل میگیرند. در این صورت شما آزادی عمل بالاتری برای انتخاب حرکات و نوع مبارزات خود در اختیار دارید.
مهمترین نکتهای که در هر باسفایت باید به آن توجه داشت، مشاهدهی دقیق تمام حرکات و نوع حملات باسها و البته شناسایی نقاط ضعف آنهاست. در این صورت میتوانید در زمان مناسب از اندک فرصتهایی که برای ضربه زدن به باسهای بازی به دست میآورید، به نحو احسنت استفاده کنید.
نتیجه گیری:
از جهات مثبت Nioh Collection یک مجموعهی ارزشمند و فوق العاده به شمار میآید. اما این در صورتی است که تا به حال هیچ یک از نسخههای این سری را تجربه نکرده باشید و حال قصد دارید تا آن را بر روی کنسول پلی استیشن 5 تجربه کنید. در این صورت با احتساب تمام بستههای الحاقی، بالای 145 ساعت گیمپلی را پیش روی خواهید داشت. این محتویات حداقل تا زمانی که بازی انحصاری جدیدی برای پلی استیشن 5 عرضه شود شما را سرگرم میکند.
از جهات منفی و به خصوص اگر هر دو عنوان این مجموعه را تجربه کرده باشید، The Nioh Collection چیز جدیدی برای رو کردن ندارد. همین حالا میتوانید نسخهی پلی استیشن 4 را در حالت Movie Mode بر روی کنسول پلی استیشن5 تجربه کنید. در این حالت نرخ فریم قفل نیست و بازی دارای نرخ فریم و رزولوشن متغیر خواهد بود. به بیان سادهتر بازی در حالت Movie Mode تجربهای مشابه با کنسول پلی استیشن 5 را ارائه میدهد.
همچنین به عنوان یک نسخهی ریمستر شده تغییرات قابل توجهی در این نسخه مشاهده نمیشود. حتی سازندگان هیچ محتویات تازه یا انحصاری به این مجموعه اضافه نکردهاند. در این صورت مشخص نیست که چرا بازی Nioh Collection با قیمت کامل به فروش میرسد. از نظر عملکرد، بازی عملکرد مناسبی را بر روی روزلوشن 4K ارائه میدهد. اما باید قید تجربهی آن بر روی حالتهای دیگر به خصوص 120 فریم را بزنید. زیرا در غیر این صورت افت فریمهای بازی قطعا به موضوعی آزاردهنده تبدیل میشوند.
در زمینهی سازگاری با کنترلر DualSense باید گفت که به نظر میرسد بیش از حد برای ویژگی هپتیک فیدبک این کنترلر تبلیغات شده است. انتظار میرفت بازی Nioh 2 به عنوان یک بازی انحصاری کنسول پلی استیشن، سازگاری بیشتری با کنترلر DualSense داشته باشد. متاسفانه این مورد تنها به استفاده از سلاحهایی مانند کمان و یا عبور سریع از اجسام در حال تخریب محدود میشود.
داستان - 8
گیمپلی - 7.5
گرافیک هنری - 8.4
موسیقی و صداگذاری - 9
عملکرد فنی - 7
8
خوب
اگر سری Nioh را تجربه نکرده باشید قطعا The Nioh Collection مجموعه ارزشمندی است. در غیر این صورت نسخهی پلی استیشن 5 این دو بازی ویژگی جدید و منحصر بفردی را به همراه ندارد که تجربهی آن را به شما توصیه کنیم. حتی از نظر عملکرد نیز نسخهی پلی استیشن 4 این بازیها بر روی کنسول پلی استیشن 5 عملکرد مشابهی را ارائه میدهد. مشخص نیست هدف سازندگان از عرضهی این مجموعه با قیمت یک بازی نسل نهمی چه بوده است.