Control: Ultimate Edition مسیر پر فراز و نشیبی را برای عرضه بر روی پلیاستیشن 5 طی کرده است. از عرضهی ارتقاهای اتفاقی برای نسخهی معمولی گرفته تا عرضه به عنوان یک بازی Playstation Plus در همان روز اول. با این حال، آخرین ساختهی رمدی (Remedy) یکی از بهترین عناوین موجود بر روی کنسول نسل نهمی سونی است. اثری که ابدا نباید آن را از دست بدهید. چرا که حالا بر روی کنسولها هم شاهد عملکرد بسیار دلچسبی هستیم. در ادامه و نقد و بررسی این بازی با ما همراه باشید.
Control: Ultimate Edition علیه Control
Control یکی از اولین عناوینی بود که به صورت گسترده از فناوری Ray-Tracing استفاده کرد. البته با توجه به ضعف کنسولهای نسل هشتمی، خبری از این ویژگی بر روی پلیاستیشن 4 و ایکسباکس وان نبود. همچنین فیزیک پیچیدهی اشیا در این بازی، باعث شده بود تا شاهد عملکرد بسیار ضعیفی بر روی کنسولهای نسل هشتمی و افت فریم دائم باشیم. Control: Ultimate Edition آمده تا تمام این مشکلات را برطرف کند.
به لطف این نسخهی ارتقا یافته علاوه بر تمام بستههای الحاقی بازی، به دو حالت Performance و Graphics هم دسترسی خواهید داشت. در حالت اول نرخ 60 فریم بر ثانیه و در حالت دوم هم Ray-Tracing را داریم. برخلاف نسخهی نسل هشتمی، نرخ فریم در هر دو حالت بر روی پلیاستیشن 5 بسیار معقول و 99 درصد مواقع ثابت است. ممکن است در مواقعی که ذرات زیادی در صفحه و نزدیک به دوربین معلق هستند، شاهد افت فریم اندکی باشید. همچنین شایان ذکر است که وضوح تصویر بازی در هر دو حالت 1440p است.
Control: Ultimate Edition در واقع سال گذشته بر روی رایانههای شخصی و کنسولهای نسل هشتمی منتشر شد. Ultimate Edition همان بازی اصلی به علاوهی بستههای الحاقی بود. با این حال اعلام شد که تنها دارندگان این نسخه قادر به دریافت ارتقای نسل بعدی خواهند بود. دلایل اعلام شده برای این مهم قانعکننده نبوده و بعدتر مشخص شد که حقیقت هم ندارند. با این حال موضع ناشر تغییر نکرد و در حال حاضر تنها در صورتی میتوانید از این تغییرات بر روی کنسولهای نسل بعدی لذت ببرید که Ultimate Edition را خریده باشید.

هستهی گیمپلی و داستان بازی بدون تغییر باقی مانده که ابدا چیز بدی نیست. گانپلی و قدرتهای Jessie همچنان معرکه هستند و محیطها اگر چه ظاهر نسبتا تکراری دارند، به لطف فیزیک فوقالعادهی خود تبدیل به یک زمین بازی هیجانانگیز میشوند. البته این عدم تغییر به معنای باقی ماندن مشکلات سابق بازی هم هست. مشکلاتی که در ادامه قصد داریم به آنها بپردازیم. با این حال در همین ابتدا باید گفت که اگر عملکرد ضعیف Control بر روی کنسولهای نسل قبلی مانع تجربهی لذتبخشی شد، در Ultimate Edition خبری از این مشکلات نیست.
یک کلاسیک کالت یا یک بازی جریان اصلی؟
Control مرز بین یک بازی کالت کلاسیک و یک اثر جریان اصلی را راه میرود. عنوانی که نقدهای نسبتا خوبی دریافت کرده، اما دقیقا نمیتوان آن را محبوب منتقدان خواند. رمدی (Remedy)، استودیوی سازندهی بازی هم در واقع آوازهی مشابهای دارد. از طرفی کارهای پیشین آنها مانند Alan Wake و Max Payne به خاطر داستانگویی و اتمسفرسازی خوب ستوده شدهاند و از طرف دیگر گیمپلی تکراری آنها مورد انتقاد قرار گرفته است.
اگر نظر من را بخواهید، Control بهترین عنوانی است که این استودیو تا کنون ساخته و حقیقتا شایستهی تحسین است. تجربهی آن بر روی کنسولهای نسل بعدی هم یک ارتقای حقیقی نسبت به نسل هشتم است.
Control یکی از معدود مترویدوینیاهای سه-بعدی با بودجهی نسبتا زیاد است. در واقع اگر به خاطر Star Wars Jedi: Fallen Order نبود، میتوان گفت که این بازی تنها اثر شایستهای است که در این دسته جای میگیرد. از نظر گیمپلی بازی در ابتدا شباهت زیادی به آثار قبلی رمدی مثل Alan Wake و Quantum Break دارد، اما با وارد شدن قدرتهای فراطبیعی جریان بازی تغییر میکند. قدرتهایی مانند تلکنیسیس (کنترل اشیا با ذهن) و پرواز باعث تنوع چشمگیر گیمپلی میشوند. خصوصا تلکنیسیس که در این بازی به لطف فیزیک فوقالعادهی اشیا حقیقتا تحسین برانگیز است.

ادارهی فدرال Control
بازی در ساختمانی به نام ادارهی فدرال Control جریان دارد. ساختمانی مرموز که در ظاهر یک ادارهی دولتی معمولی دیگر است، اما هر چه بیشتر در آن عمیق میشوید، متوجه رازها و مواردی خواهید شد که فراتر از درک انسانی هستند. رمدی در طراحی این محیط الهام زیادی از کتاب و فیلم Annihilation گرفته است. همچنین رگههایی از سریال X-Files هم در آن به چشم میخورد، البته با روکش خاص رمدی.
علیرغم این مکان مرموز و کنجکاوی برانگیز، Control میتواند در مواقعی قابل پیشبینی و عادی باشد. البته که المانهای فنتسفیکال در بازی وجود دارند، اما بسیاری از سکانسها و رویاروییها با باسفایتها در حالی که میتوانستند ماندگار باشند، تبدیل به لحظهی گذرایی میشوند. البته این مشکلات آن قدر زیاد نیستند که جلوی لذت بردن شما از داستان بازی را بگیرند، اما نسخهی Ultimate میتوانست آنها رفع کند. مشکلاتی که باعث میشوند تا Control همانند یک فرصت از دست رفته برای تبدیل شدن به یک کلاسیک واقعی به نظر برسد.
البته Ultimate Edition شامل دو بسته الحاقی داستانی هم میشود. The Foundation یکی از آن بستههای الحاقی داستانی عادی است که علیرغم محتوای جدید، چیز تازهای برای ارائه ندارد. البته که شاهد چند قدرت جدید و محیطهایی هستیم که از نظر بصری شدیدا جذاب هستند. بسته الحاقی دوم AWE نام داشته و روی کاغذ از The Foundation بهتر است. چرا که شاهد حضور Alan Wake در این بسته الحاقی هستیم. با این حال این حضور هرگز معنادار نشده و شاهد محیطهای تکراری بازی اصلی و ستپیسهای مشابه هستیم.
دوالسنس و صوت سه-بعدی
علیرغم عملکرد فنی تحسین برانگیز از لحاظ نرخ فریم و وضوح تصویر، تمام جوانب فنی نسخهی پلیاستیشن 5 عالی نیستند. Control از ویژگیهای دوالسنس استفاده میکند، اما نه آن قدر که بتوان تجربهی بازی را دگرگونشده دانست. مقاومت تریگرهای شانهای به هنگام شلیک اسلحه حس میشوند، اما مثلا همانند Call of Duty: Black Ops Cold War شاهد تمیز و تفاوت با جزئیاتی نیستیم. در طرف دیگر صوت سه-بعدی حقیقتا شگفتانگیز است. البته Control بر روی پلیاستیشن 4 هم یکی از بهترین طراحیهای صدا را داشت و این ارتقا شاید آن قدرها چشمگیر نباشد.
جنبهی دیگری که از لحاظ فنی شاهد پیشرفت زیادی هستیم، زمان بارگذاری است. شروع بازی بر روی پلیاستیشن 4 میتوانست تا دو دقیقه طول بکشد و بزرگترین مجازات مرگ، زمان بارگذاری طولانی بازی بود. این مشکل ابدا بر روی پلیاستیشن 5 وجود ندارد و اکثر بارگذاری های بازی در کمتر از 10 ثانیه انجام میشوند.
نتیجهگیری
Control: Ultimate Edition بر روی پلیاستیشن 5 بهترین نسخهی کنسولی حال حاضر است. این نسخه از ویژگیهای پلیاستیشن 5 استفادهی خوبی کرده و عملکرد فنی راضیکنندهای نیز دارد. بازی با نرخ 60 فریم بسیار روان و با Ray-Tracing بسیار زیبا است. هیچ تغییری در هستهی اصلی بازی انجام نشده که چندان چیز بدی نیست. چرا که بازی اصلی یک اثر عالی است. همچنین این نسخه شامل دو بسته الحاقی داستانی هم میشود.
شما میتوانید نقد و بررسی بازیهای جدید و به همراه سایر مقالات و مطالب جذاب مرتبط با بازیهای ویدیویی را در وبسایت گیمپالت بخوانید.
داستان - 8
گیمپلی - 8.5
گرافیک هنری - 7.5
موسیقی و صداگذاری - 8.5
عملکرد فنی - 9.5
8.4
عالی
Control عنوانی است که از لحاظ فنی کاملا نسل نهمی بوده و عملکرد ضعیف آن بر روی کنسولهای نسل هشتمی مدرک خوبی براث اثبات این حرف است. هستهی بازی در Ultimate Edition یکسان مانده و در عوض شاهد بهترین عملکرد فنی بر روی کنسولها هستیم. آخرین ساختهی رمدی، یکی از بهترینهای آنها است و شدیدا تجربهی آن بر روی کنسولهای جدید توصیه میشود.