نقد و بررسی بازی The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered؛ بازگشت به دنیای جادویی سیردیل

مانند تمام عناوین بازسازی‌شده دیگر، سوال اصلی این است که آیا ریمستر بازی Oblivion می‌تواند همان جذابیت و تجربه‌ی بی‌نظیر گذشته را بازگرداند یا اینکه تنها تلاشی از سوی سازندگان برای بهره‌برداری مالی بوده است؟ در ادامه، با نقد و بررسی این عنوان از دیدگاه گیم پالت همراه باشید.

سال ۲۰۰۶ را می‌توان یکی از مهم‌ترین نقاط عطف در تاریخ بازی‌های ویدیویی دانست؛ سالی که با ورود کنسول نسل هفتمی Xbox 360، مفاهیم گرافیک HD، جهان باز پیشرفته و نقش‌آفرینی عمیق معنای تازه‌ای پیدا کردند. در این میان، بازی The Elder Scrolls IV: Oblivion از استودیو بتسدا توانست با نمایش دنیایی وسیع، زنده و پرجزئیات، تحسین همگان را برانگیزد. حالا، نزدیک به دو دهه بعد، نسخه‌ی ریمستر بازی Oblivion با نام The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered منتشر شده و بار دیگر فرصتی برای بازگشت به دنیای سیردیل فراهم آورده است. 

گیم‌پلی ریمستر بازی Oblivion و تجربه‌ای نو از سیردیل

پیشرفت‌های گرافیکی و تاثیر آن روی گیم‌پلی

اولین چیزی که در مواجهه با ریمستر بازی Oblivion توجه مخاطب را جلب می‌کند، ارتقاء بصری بازی است. گرچه این بازی یک بازسازی کامل (Remake) نیست، اما در قالب یک ریمستر، به‌خوبی موفق شده کیفیت بافت‌ها، نورپردازی و جزئیات محیطی را ارتقا دهد. بازی حالا از رزولوشن‌های بالا پشتیبانی می‌کند و رنگ‌بندی مناظر، سایه‌زنی دقیق‌تر و افکت‌های نور به‌مراتب زنده‌تر از نسخه‌ی اصلی هستند. با این حال، نباید از بازی انتظار داشته باشید که در حد استانداردهای گرافیکی بازی‌های روز این سبک مانند Elden Ring یا The Witcher 3: Next Gen ظاهر شود.

نقشه‌ی گسترده‌ی بازی هنوز هم یکی از نقاط قوت آن محسوب می‌شود. از دشت‌های سرسبز غربی گرفته تا کوهستان‌های برفی در شمال و مرداب‌های مرموز در جنوب شرقی، سیردیل تنوع اقلیمی و بصری بالایی دارد که حالا با ارتقاء گرافیکی، بیشتر از قبل خود را نشان می‌دهد. با این حال، برخی انیمیشن‌های کاراکترها و چهره‌ها هنوز هم کهنگی خود را حفظ کرده‌اند که شاید برای برخی مخاطبان امروزی کمی آزاردهنده باشد. این مسئله مخصوصاً در دیالوگ‌های نزدیک و انیمیشن‌های چهره‌ی NPCها بیشتر به چشم می‌آید.

گیم‌پلی ریمستر بازی Oblivion همچنان هسته‌ی اصلی موفقیت این بازی را تشکیل می‌دهد اما در برخی جنبه‌ها بهینه‌سازی‌هایی انجام شده است. سیستم پیشرفت کاراکترها بر اساس استفاده از مهارت‌ها همچنان تازه و فرح بخش است. چیزی که برای بسیاری از گیمرهای امروزی،‌ مخصوصا در سبک نقش‌آفرینی، همانند الماس می‌درخشد. برای مثال، اگر بازیکن به‌طور مکرر از شمشیر استفاده کند، مهارت شمشیرزنی او ارتقاء می‌یابد؛ یا با افزایش استفاده از جادوها، توانایی‌های جادویی کاراکتر وی رشد می‌کند. این رویکرد طبیعی به ارتقاء شخصیت، یکی از ویژگی‌هایی است که Oblivion را از بسیاری از بازی‌های نقش‌آفرینی دیگر متمایز می‌سازد.

ارتقاء کیفیت صوتی: چگونه صداها عمق بیشتری به دنیای بازی می‌دهند

موسیقی و صداگذاری در ریمستر بازی Oblivion به‌طور چشم‌گیری ارتقا یافته است. موسیقی متن Oblivion که توسط Jeremy Soule ساخته شده و یکی از شاخص‌ترین بخش‌های بازی است. این قطعات موسیقی هنوز هم حس ماجراجویی، کشف و آرامش را به خوبی منتقل می‌کنند. در نسخه‌ی ریمستر، با حفظ آهنگ‌های اصلی، کیفیت صوتی آن‌ها ارتقا یافته و با وضوح و تفکیک بیشتری پخش می‌شوند. صداگذاری محیطی هم بهبودهایی داشته و صدای جریان رودخانه‌ها، آواز پرندگان و طنین گام‌ها در فضای بازی تأثیرگذاری بیشتری پیدا کرده‌اند.

با این حال، یکی از نقاط ضعف ریمستر بازی Oblivion همچنان تکرار زیاد دیالوگ‌ها و استفاده‌ی محدود از صداپیشگان است. بسیاری از شخصیت‌های غیرقابل بازی (NPC) از صدای مشابهی برخوردارند که باعث می‌شود پس از مدتی، حس تکرار در مکالمات شکل بگیرد. البته این مسئله از محدودیت‌های بازی‌های آن دوران ناشی می‌شود، ولی انتظار می‌رفت در نسخه‌ی بازسازی‌شده تا حدی به این نقیصه رسیدگی شود.

مشکلات قدیمی که همچنان باقی‌مانده‌اند

علی‌رغم برخی بهینه‌سازی‌ها در بازسازی Oblivion، هنوز مبارزات فاصله‌ی زیادی با استانداردهای امروزی دارند. ضربات فاقد حس وزن و برخورد هستند، و انیمیشن‌های حمله و دفاع گاهی خشک و بی‌جان به نظر می‌رسند. جادوها نسبت به سلاح‌های فیزیکی از طراحی بهتری برخوردارند و همچنان احساس قدرت و تأثیرگذاری بیشتری را منتقل می‌کنند. همچنین سیستم مبارزات از راه دور، به‌ویژه با تیر و کمان، به‌شکل عجیبی روان و جذاب از کار درآمده و می‌تواند تجربه‌ی تاکتیکی‌تری را رقم بزند.

در عین حال، هوش مصنوعی دشمنان همچنان نقطه‌ی ضعف بزرگی است. بسیاری از دشمنان در شرایط غیرمنطقی حمله می‌کنند یا بدون تاکتیک خاصی در میدان مبارزه حضور دارند. این مسئله باعث می‌شود در طولانی‌مدت، چالش مبارزات کم‌رنگ شود و بیشتر به مانعی مکانیکی تبدیل شود تا تهدیدی واقعی. انتظار می‌رفت علی‌رغم بازسازی کامل، حداقل در عصر هوش مصنوعی، دستی به سر و روی هوش مصنوعی دشمنان بازی کشیده شود.

داستان و جهان‌سازی ریمستر بازی Oblivion: بازگشت به سیردیل

داستان ریمستر بازی Oblivion همچنان مانند نسخه اصلی، بر پایه‌ی نجات سرزمین سیردیل از هجوم نیروهای دنیای «اوبلیویِن» و باز کردن دروازه‌های جهنمی استوار است. گرچه روایت اصلی بازی در ریمستر بازی Oblivion شاید نسبت به استانداردهای مدرن کمی ساده و کلیشه‌ای به نظر برسد، اما جهان‌سازی قوی بازی و مأموریت‌های جانبی متنوع همچنان تجربه‌ای روایی جذاب و منحصر به‌فرد به‌وجود می‌آورد.

مهم‌ترین نقطه‌ی قوت روایی Oblivion در مأموریت‌های جانبی و گیلدها نهفته است. خط داستانی انجمن قاتلان (Dark Brotherhood) یکی از بهترین مأموریت‌های فرعی تاریخ بازی‌های نقش‌آفرینی محسوب می‌شود و با پیچش‌های داستانی، انتخاب‌های اخلاقی و شخصیت‌پردازی قوی، همچنان یکی از بخش‌های برجسته‌ی بازی است. همچنین خط داستانی انجمن جادوگران، دزدان و جنگجویان نیز عمق و تنوع کافی دارند تا بازیکن را ده‌ها ساعت درگیر خود کنند.

با این حال، نبود انتخاب‌های مؤثر در مسیر داستانی، برخلاف عناوینی مانند بازی Baldur’s Gate 3 یا Disco Elysium، باعث می‌شود که نقش‌آفرینی در Oblivion بیشتر به شکل ظاهری و فانتزی باشد تا روایی. شخصیت بازیکن تقریباً هیچ دیالوگ‌نویسی واقعی ندارد و تأثیر تصمیمات در طول داستان محدود است.

یکی از بزرگ‌ترین دلایل محبوبیت Oblivion، جهان زنده و کشف‌پذیر آن است. برخلاف بسیاری از بازی‌های مدرن که بازیکن را با نشانه‌ها، مسیرهای مشخص و مأموریت‌های کاملاً هدایت‌شده بمباران می‌کنند، Oblivion بازیکن را به کاوش آزادانه تشویق می‌کند. یک درخشش دوردست یا یک سازه‌ی قدیمی کافی‌ست تا بازیکن را از مسیر اصلی منحرف کرده و به یک ماجراجویی کاملاً جدید بکشاند. تعداد بسیار زیاد مأموریت‌های فرعی، رویدادهای تصادفی، دخمه‌های پنهان و کتاب‌هایی که تاریخ جهان بازی را روایت می‌کنند، سیردیل را به یکی از پویاترین و عمیق‌ترین دنیاهای خلق‌شده در تاریخ بازی‌های ویدیویی تبدیل کرده‌اند. حتی پس از ده‌ها ساعت، هنوز هم می‌توان مکان جدیدی کشف کرد یا داستانی فراموش‌شده را پیدا کرد.

اگر بخواهیم یکی از منفی‌ترین جنبه‌های تجربه‌ی Oblivion Remastered را نام ببریم، باید به رابط کاربری و سیستم منوها اشاره کنیم. این بخش‌ها تقریباً بدون تغییر از نسخه‌ی اصلی باقی مانده‌اند و برای بازیکنان امروزی، تجربه‌ای سخت، کند و ناکارآمد ارائه می‌دهند. دسته‌بندی آیتم‌ها، مدیریت جادوها و بررسی مأموریت‌ها نیاز به بازطراحی جدی دارند تا بتوانند با استانداردهای رابط کاربری بازی‌های امروزی هماهنگ شوند.

سخن پایانی؛ آیا ریمستر بازی Oblivion هنوز هم ارزش تجربه دارد؟

ریمستر بازی Oblivion عنوانی است که بیشتر از آن‌که تلاش کند خودش را با معیارهای امروز هم‌سطح کند، همچون مرثیه‌ای برای بازگرداندن حس و حال خاص یک دوره‌ی طلایی در بازی‌های ویدیویی عمل می‌کند. دنیای زنده، مأموریت‌های جانبی بی‌نظیر، موسیقی خاطره‌انگیز و آزادی عمل وسیع و تغییرات گیم‌پلی در نسخه جدید Oblivion هنوز هم این عنوان را به تجربه‌ای ارزشمند تبدیل می‌کنند.

ناشر بازی (Bethesda Softworks) نسخه PS5 این اثر را برای نقد و بررسی در اختیار رسانه گیم پالت قرار داده است

با این حال، نقاط ضعفی چون رابط کاربری قدیمی، ضعف در مبارزات نزدیک، هوش مصنوعی سطحی دشمنان در مبارزات و محدودیت در تعاملات داستانی ممکن است برای بازیکنان جدید دلسردکننده باشد. برای بازیکنان قدیمی، این نسخه یک سفر نوستالژیک و لذت‌بخش خواهد بود. اما برای کسانی که با استانداردهای نقش‌آفرینی امروزی آشنا شده‌اند، Oblivion Remastered بیشتر شبیه یک سند تاریخی است تا یک تجربه‌ی مدرن. با این اوصاف، اگر به دنبال یک جهان باز واقعی هستید که هر گوشه‌اش پر از ماجرا، شگفتی و داستان باشد. اگر می‌توانید برخی مشکلات فنی و طراحی‌های قدیمی را نادیده بگیرید، Oblivion Remastered همچنان می‌تواند ده‌ها ساعت سرگرمی عمیق برایتان به ارمغان آورد.