اگر به بازیهای Oldschool که شما را به زمانهای دور، یعنی در حیات کنسول پلیاستیشن ۲ میبرد علاقهمند هستید، بازی Gungrave G.O.R.E به تازگی منتشر شده تا بتواند این رویای شما را به حقیقت تبدیل کند. با نقد و بررسی این بازی با گیم پالت همراه باشید.
مجموعه Gungrave زندگی خودش را به عنوان یک مجموعه از بازیهای ویدیویی و انیمهای خیلی جاهطلبانه آغاز کرد که برای به وجود آوردن یک فرنچایز کاملاً جدید طراحی شده بود. اکنون بعد از سپری شدن یک دهه از آخرین داستانی که در این مجموعه مشاهده کردیم، وقت آن رسید با مردی که قبلاً به اسم براندون هیت شناخته میشد، یک بار دیگر در فضای Gungrave به تجربه بازی ویدئویی این اثر با نام Gungrave G.O.R.E بپردازیم.
همیشه تلاش تیمهای سازنده برای به تصویر کشیدن حس قدیمی در بازیهای ویدیویی یکی از مسیرهای سختی است که البته از پس هر استودیویی هم بر نمیآید. از آنجایی که شرکتهای بزرگ مثل ناتی داگ، راکستار گیمز، یوبی سافت، اسکوئر انیکس و غیره اصلاً به سراغ ساخت چنین محصولات Oldschool نمیروند، پس وظیفه تیمهای کوچکتر است که به چنین ریشههایی پایبند باشند. شاید جالب باشد بدانید که در بیستمین سالگرد انتشار آخرین نسخه از مجموعه Gungrave قرار داشتیم که استودیوی بازیسازی Iggymob تصمیم گرفت تا بازی Gungrave G.O.R.E را منتشر کند.
به طور کلی نباید به دنبال تجربه یک بازی اکشن مدرن به مانند مجموعه Devil May Cry باشید و در عوض با این بازی در دنیایی از محتواهای کلاسیکی زندگی خواهید کرد که اگر سختی چالشهایش را کنار بگذاریم، با یک محصول درجه یک سرگرم کننده روبهرو میشوید. اجازه دهید که با زبان سادهتر با شما صحبت کنم؛ بازی Gungrave G.O.R.E از آن دسته از بازیهای «بکش برو جلو» است که در بعضی از مواقع، ریشههای عناوین هاردکور را به نمایش میگذارد. از طرفی هم بعضی اوقات آنقدر ساده و بی روح جلوه میکند که اصلاً فکرش را نمیکنید.
از نظر روایت داستانی و بخش روایی، بازی عملکرد متوسطی را ار خود نشان میدهد. شاید برخی از بازیبازان با بخش داستانی بازی کنار آمده و از تجربه آن لذت ببرند اما عملاً نباید انتظار یک داستان غنی و روایت پردازی جذاب را از بازی Gungrave G.O.R.E داشت. میتوان به درستی ادعا کرد که تمرکز اصلی تیم سازنده بر روی گیم پلی بازی بوده است. این طور به نظر میرسد که تیم سازنده تمام قدرت و خلاقیت خودشان را در بخش گیمپلی به کار گرفتهاند و همین موضوع سبب شده تا روایت داستانی خلاقیت و جذابیت لازم را نداشته باشد.
داستان بازی از این قرار است که شخصیت گریو که به عنوان قهرمان اصلی بازی شناخته میشود، از دنیای مردگان باز میگردد. او باید همراه با سایر اعضای سازمان مربوطه، علیه جنایتکاران شهری که به اسم اسکاملند شناخته میشوند و عموماً از ۴ باس فایت مجزا ساخته شدهاند، قیام کرده تا آرامش را به این منطقه سایبرپانکی برگردانند.
این جنایتکاران سازمان یافته زیر چتر گروهی به اسم Raven فعالیت خودشان را ادامه میدهند که عمدتاً روی قاچاق مواد مخدر تمرکز دارند و مشغول تولید داروی معروفی به اسم SEED هستند. آنها قصد دارند تا قربانیان خودرا تبدیل به هیولایی در پوست انسان کرده و در صورت نیاز از آنها علیه هر تهدید داخلی و خارجی استفاده کنند. همانطور که گفته شد، داستان بازی واقعاً سطحی است و اصلاً نباید به دنبال ریزجزئیات روایی بگردید. کل داستان مربوط به همین خلاصهای است که توضیح داده شد و در نهایت به عنوان یک قهرمان وظیفه دارید تا از انتشار جهانی این دارو جلوگیری کرده و به مانند سایر بازیهای ابرقهرمانی، جلوی پروژه انسانهای منفی را بگیرید.
ناشر بازی کد نقد و بررسی نسخه پلی استیشن 5 این بازی را در اختیار رسانه گیم پالت قرار داده است
عبرت برای همیشه
یکی از مؤلفههای داستانی هر بازی، نه تنها در خصوص بخش روایی آن است، بلکه صحنههای میان پرده هم باید با همان کیفیت اطلاعات تکمیلی را به بازیکنها منتقل کنند. بله، این موضوع عنوان شد که در بازی Gungrave G.O.R.E نباید به دنبال یک داستان عمیق و باکیفیت باشید، اما بحث صرفاّ این نبود که تیم سازنده به خاطر اینکه به سراغ طراحی و تولید یک بازی اکشن محور کلاسیک رفتهاند، باید از خیلی از استانداردها فاصله بگیرند.
متأسفانه محتوای بازی حتی با الگو گرفتن از بازیهای قدیمیاش هم یک محصول متوسط است که فقط دوست دارد تا شما را در دنیایی از دشمنان غرق کند. در سایر بازیهای هم سبک میتوانید انتظار وجود یک بخش داستان ساده و روراست داشته باشید که تماشا کردنش آنقدرها هم بد نیست و میتوانیم هضمش کنیم. اگرچه بازی Gungrave G.O.R.E تلاش میکند تا میان بخش روایی، میانپردهها و حتی دیالوگها تعامل برقرار کند اما این تلاش کافی نیست.
به طور کلی، تیم سازنده به خوبی از پس طراحی صحنههای میانپرده برآمده و عموماً هم صحنههای با کیفیتی را مشاهده میکنیم، ولی اطلاعاتی در درون آن وجود ندارد که به خط اصلی مسیر داستانی کمک کند. تجربه این بازی چیزی میان تماشای یک انیمه و البته تجربه یک محصول ویدیویی است که معمولاً میتوانیم با آن کنار بیاییم.
از لحاظ گیرایی داستان، گاهی اوقات بازیکنان گیج میشوند و اصلاً متوجه نخواهند شد که چرا مأموریتهای پیش پای خودشان را با این شیوه به اتمام میرسانند. در بازیهای ویدیویی اکثرا ما به دنبال این هستیم تا پس از پایان یک مأموریت، بخشی از گرههای داستانی را باز کنیم. ولی شرایط در بازی Gungrave G.O.R.E متفاوتتر جلوه میکند و مخاطب به جای آنکه شرایط را درک کند، بیشتر در دام گرههایی میافتد که ناخودآگاه برای حل آنها تلاش میکرده و اکنون باید به دنبال چیدن پازلهای روایی در کنار هم باشد تا بفهمد واقعاً قضیه از چه قرار است.
خب خوشبختانه بازی هم همین تفکر را از شما میخواهد. دیالوگها غالباً تشویقی است و حتی بعضی اوقات تأخیر هم دارد. به عنوان مثال صحنهای را متصور شوید که روی سقف یک قطار در حال حرکت هستید و طبق معمول چارتهای بازیهای ویدیویی، حتماً با چند مانع بر سر راه خودتان روبهرو خواهید شد. میپرید، جاخالی میدهید و کلی کار انجام میدهید و آن وقت بازی به شما راهنمایی میدهد که برای رد کردن این بخش از بازی چه کاری باید انجام دهید.
میان پردههای بازی از لحاظ کیفیت وضعیت مطلوبی دارند، اما عموماً هم چیز خاصی را به عنوان اطلاعات تکمیلی به مخاطب نشان نمیدهند. شخصیتهای داستانی فاقد روحند و حتی چهره بی حس و حال شخصیت اصلی در طول نبرد و صحنههای میان پرده و غیره، مخاطب را آزار میدهد. بارها در طول تجربه از خودم سوال کردم که مگر میشود از هر گوشه و کنار دشمن روی سر و کلهات بریزد، آن وقت حتی دهانت را باز نکنی که چیزی بگویی؟ یعنی شخصیت اصلی نمیتواند از دیالوگ خاصی حتی به اندازه یک کلمه (مثل یک ناسزا) در طول نبرد استفاده کند؟
در این سالها با بازیهای زیادی روبهرو شدهایم که مخاطب اصلی حرف نمیزد یا حداقل چیزی برای گفتن نداشت. به عنوان مثال از بزرگترین عناوینی که شاید تجربهاش کرده باشید و چنین شاکلهای داشت میتوان به بازی Persona 5 اشاره کنیم که شخصیت اصلی بدون زبان هم یکی از کاریزماتیکترین افرادی بود که در این صنعت نمونهاش را مشاهده کردهاید. دلیل یا هدف سازندگان بازی Gungrave G.O.R.E برای سکوت شخصیت اصلی نامشخص است و کمی غیر منطقی به نظر می رسد. بسیار جالب بود اگر به جای تشویقهای مکرر شخصیتی که آن را نمیبینیم، تعدادی دیالوگ صدادار برای گریو (قهرمان اصلی بازی) قرار داده میشد. با این وجود صحبت کردن یا نکردن شخصیت اصلی در مکانیزمی که باید با انبوهی از دشمنان مقابله شود هم تفاوت خاصی ندارد و میشود که با چشم پوشی، از سر این تقصیر ریز عبور کنیم.
به طور کلیتر اگر به دنبال محصولی هستید که در آن بتوانید وارد یک راهرو شده و با تعداد زیادی از دشمنان روبهرو شوید و تنها با بارانی از گلولهها، سر و دست و بدنشان را از هم جدا کنید، در بازی Gungrave G.O.R.E مقدار زیادی از آن را پیدا خواهید کرد که اصلاً ناامید نخواهید شد. برای من این محصول یک تمرین اساسی بود که بتوانم خودم را در بازیهای جدیتر با حضور سیل بزرگی از دشمنان محک بزنم.
به عنوان یک جنگجو، در طول گیم پلی شما دو تپانچه قابل حمل دارید که به مرور زمان میتوانید آنها را ارتقاء داده و به سطح بعدی برسانید. از آن طرف هم یک تابوت عظیم با خودتان حمل خواهید کرد که بعضاً در مبارزات تأثیر خیلی خوبی دارد و میتواند برای گروگان گرفتن دشمنان، از بین بردنشان یا حتی برگرداندن گلولهها به سمت خودشان مورد استفاده قرار بگیرد. فراتر از این مباحث، یک قلاب زنجیردار بلند دارید که میتوانید از آن برای کشیدن دشمنان به سمت خودتان استفاده کنید یا با انجام فینیشر ( تمام کنند)، دشمنانتان را یکی یکی از سر راه بردارید.
برای محافظت از جان گریو، یک سپر فول شارژ در بازی تعبیه شده که در صورت دریافت آسیبهای بیش از حد، این سپر از کار میافتد و آن وقت جان اصلی شما کم خواهد شد. اگر مدّتی را بدون سر و صدا و جنب و جوش سپری کنید، این سپر دوباره شارژ میشود و در نبردهای بعدی قطعاً به کمکتان خواهد آمد. نکته مثبتی که در خصوص این شاکلهها وجود دارد، این است که بازیکنان میتوانند تمام اجزا را ارتقاء دهند. به عنوان مثال، شما قادر خواهید بود تا رنج گلولهها را افزایش داده، قدرت آسیبپذیری را بالاتر ببرید، مقاومت سپر یادشده را بیشتر کنید و خیلی کارهای دیگر انجام دهید تا با داشتن یک هیولای تمام عیار پای خودتان را به میدان نبرد باز کنید.
اکشن بی وقفه
البته راستش را بخواهید، اگرچه گیم پلی بازی هیجان انگیز و سرگرم کننده است اما خالی از اشکال نیست. بزرگترین مشکل عمده بازی سیستم بسیار ساده گان پلی بازی است. چشمتان را ببندید و همینطور با فشار دادن مکرر دکمه R2 در پلیاستیشن و شلیک بی وقفه، راهتان را به سمت مسیر بعدی باز کنید. بگذارید سادهتر بگویم از آنجایی که در بازی Gungrave G.O.R.E تپانچههای در دست قهرمان اصلی اتوماتیک نیستند برای کشتن دشمنان نمیتوانید دست خود را روی نشانهگر شلیک نگه دارید تا همانطور پشت سر هم گلولهها شلیک شوند. بلکه برای هر تیراندازی باید دکمه مربوطه (که بالاتر هم به آن اشاره شد) را فشار دهید. این کار واقعاً خسته کننده است.
هسته اصلی گیم پلی بازی مربوط به تیراندازی است و کمتر پیش میآید تا از کمبوهای مختلف برای درگیریهای فیزیکی استفاده کنید. در برابر باس فایتها که این مورد صدق میکند. از آن طرف در مبارازت عادی نیز دشمنان در قالب گروههای بزرگ و مختلفی به سراغ شما میآیند تا اصلاً فکر پیاده سازی کمبوها را از ذهنتان بیرون کنید. شلیک با تپانچه تنها کار مفیدی شناخته میشود که میتوانید در بطن گیمپلی بازی Gungrave G.O.R.E انجام دهید.
البته میتوان این موضوع را درک کرد که چرا سازندگان همچین سیستمی را پیادهسازی کردند. اکثر بازیهای Beat Count همچین سیستمی دارند که بازیکنان باید به سرعت به دشمنان ضربه وارد کرده و رکوردی را به ثبت برسانند. یکی دیگر از نکات جالبی که در مورد این بازی میتوانم بگویم، آن است که برای از بین نرفتن رکورد Beat Count که به دست آوردهاید، در مواقعی که دشمنی در محیط پیرامونتان وجود ندارد، میتوانید به آیتمهای دیگر مثل کیسه زباله، مانیتور، اتوموبیل و سایر اشیاء شلیک کنید. سپس رکورد خودتان را با مواجه شدن در برابر انبوه تازهای از دشمنان بالاتر هم ببرید ( که البته همیشه این موضوع صدق نمیکند). سوال اصلی همچنان باقی میماند که چرا تیم سازنده تصمیم گرفت تا یک بازی دکمه زنی جهنمی برای بازیکنان بسازد؟
یکی دیگر از نکات منفی که در گیمپلی مشاهده میشود، این است که حرکات شخصیت اصلی با بدترین نوع ممکن طراحی شده به طوری که اولاً به راحتی از جایی نمیتواند بپرد و دوماً با این همه مهارت، گریو حتی قابلیت دویدن را هم ندارد! تنها کاری که میتوانید در مقابل دشمنان انجام دهید، جاخالی دادن از موشکها (البته نه تیرها) و ضربهها است و در بهترین حالت هم میتوانید از روی برخی از آنها بپرید. نه تنها همه حرکات نامنظم و بد فرم هستند، حتی با کندترین شیوه ممکن به نمایش در میآیند که مواجه شدن با آن خودش یک چالش اساسی و بزرگ است.
البته از لحاظ فنی، بازی Gungrave G.O.R.E نرخ فریم ثابتی روی کنسول پلیاستیشن ۵ ارائه میکند، اما از لحاظ گیمپلی به اندازه نرخ فریم ناپایدار، شرایط واقعاً متغییر میشود. طراحی محیط و البته باس فایتها از نقاط قوت بازی محسوب میشوند و در همین زمینه به راحتی میتوان استودیو سازنده را تحسین کرد. اما Level Design یا همان طراحی مراحل هم چیزی است که ممکن است به زاحتی با آن کنار نیایید. برخی از مراحل بازی ایدههای جدید و جالبی برای ارائه دارند که به راحتی از تجربه و تماشا کردنشان لذّت خواهید برد. ولی این ایدهپردازیها در همان مراحل تمام میشود و باز هم با شاکلههای نسبتاً تکراری در مراحل بعد دست و پنجه نرم خواهید کرد.
همه مسیرهایی که در اکثرنقاط شهر طی خواهید کرد، حاوی یک چالش تکراری هستند و بعد از تجربه دو مرحله اول کاملاً همه چیز برایتان قابل پیشبینی میشود. البته برخی از اتاقها و کانکسها در بازی طراحی شدهاند که احتمالاً تیم توسعهدهنده یادشان رفته که درون آن را با محتوایی پر کنند. چراکه وقتی به آنها سر میزنید درونش خالی است؛ اما برای به دست آوردن همان امتیازات Beat Count میتواند سیبل مناسبی باشد.
سخن پایانی
بازی Gungrave G.O.R.E شاید آن داستان جذاب و روایت خلاقانهای که انتظارش را داشتیم را دربر نداشته باشد اما طراحی قابل قبول مراحل به همراه گیم پلی نسبتا هیجان انگیز و اکشن بی وقفه از این بازی یک تجربه قابل قبول و سرگرم کننده میسازند. تجربهای که اگر به دنبال تداعی کردن خاطرات خوب خود از تجربه عناوین کلاسیک هستید تا با کمک آن به زمان کنسول پلیاستیشن ۲ برگردید، آن را به شما پیشنهاد میکنم. به خصوص اگر قص به جالش کشیدن مهارتهای خودتان را داشته باشید، میتوانید روی بازی Gungrave G.O.R.E حساب ویژهای باز کنید.
نقد و بررسی
بازی Gungrave G.O.R.E
طراحی قابل قبول مراحل با گیمپلی نسبتاً ساده با بازی Gungrave G.O.R.E شاید آن داستان جذاب و روایت خلاقانهای که انتظارش را داشتیم را دربر نداشته باشد اما طراحی قابل قبول مراحل به همراه گیم پلی نسبتا هیجان انگیز و اکشن بی وقفه از این بازی یک تجربه قابل قبول و سرگرم کننده میسازند.
مثبت
- طراحی محیط بی نظیر
- راهنمای خوب و ارزشمند در حین مبارزه با دشمنان
- ارتقاهای کاربردی
- باس فایتهای چالش برانگیز و طراحی عالی آنها
منفی
- صحنههای میان پرده اطلاعات درستی به مخاطب منتقل نمیکند
- شخصیت اصلی تعاملی با بازیکن ندارد
- موسیقیهای بازی با طراحی مراحل همخوانی ندارد